táng xìng píng zhī xī yǒu liáng shēng bié shù, qí hòu yuán yǒu lí shù shí yú zhū. dà hé sì nián dōng shí yuè chū xuě jì, qí lí hū yǒu huā fā, fāng ér qiě mào. liáng shēng shén qí zhī, yǐ wèi jí zhào. yǒu wéi shì wèi liáng shēng yuē: fū mù fā chūn ér róng, dōng ér cuì, gù qí cháng yǐ. jīn fǎn shì, yān kě wèi zhī jí zhào hū? shēng wén zhī bù yuè. hòu yuè yú, liáng shēng fù zú.
唐興平之西有梁生別墅，其後園有梨樹十餘株。大和四年冬十月初雪霽，其梨忽有花發，芳而且茂。梁生甚奇之，以為吉兆。有韋氏謂梁生曰：「夫木發春而榮，冬而瘁，固其常矣。今反是，焉可謂之吉兆乎？」生聞之不悅。後月余，梁生父卒。