zhēn yuán zhōng, yǒu lú jiāng jùn mín, yīn cǎi qiáo zhì shān. huì rì mù, hū jiàn yī hú rén, zhǎng zhàng yú, zì shān yān zhōng chū, yī hēi yī, zhí gōng shǐ. mín dà kǒng, jù zǒu nì gǔ mù zhōng kuī zhī. hú rén zhù wàng liáng jiǔ, hū dōng xiàng fā yī shǐ. mín suí wàng zhī, jiàn bǎi bù wài yǒu yī wù, zhuàng lèi rén, jǔ tǐ huáng máo shù cùn, méng wū jīn ér lì, shǐ zhōng qí fù, zhé bù dòng. hú rén xiào yuē: guǒ fēi wú suǒ jí. suì qù. yòu yī hú, yì zhǎng zhàng yú, kuí wěi yù yú qián zhě, yì zhí hú shǐ, dōng wàng ér shè. zhōng qí wù zhī xiōng, yì bù dòng. hú rén yòu yuē: fēi jiāng jūn bù kě. yòu qù. é yǒu hú rén shù shí, yī hēi, bì gōng yāo shǐ, ruò qián qū zhě. yòu jiàn yī jù rén, zhǎng shù zhàng, bèi zǐ yī, zhuàng mào jí yì, huǎn bù ér lái. mín jiàn zhī, bù jué lǐn rán. jù hú dōng wàng, wèi qí qián qū zhě yuē: shè qí hóu. qún hú yù zhēng shè zhī, jù hú jiè yuē: fēi xióng shū mò kě. tā hú jiē tuì. yǒu yī hú qián, yǐn mǎn yī fā, suì zhōng qí hóu. qí wù yì bù jù, xú yǐ shǒu bá qù sān shǐ, chí yī jù lì xī xiàng ér lái. hú rén jiē yǒu jù sè, qián bái jù hú: shì pò yǐ. bù rú jiàng zhī. jù hú jí mìng hū yuē: jiāng jūn yuàn jiàng. qí wù nǎi tóu lì yú dì, zì qù qí jīn, zhuàng rú fù rén, wú fā. zhì qún hú qián, jǐn shōu duó suǒ zhí gōng shǐ, jiē zhé zhī. suì lìng jù hú guì yú dì, yǐ shǒu lián zhǎng qí jiá. hú rén āi qí, chēng sǐ zhě shù sì, fāng shì zhī. zhū hú gāo gǒng ér lì, bù gǎn zhé dòng. qí wù xú yǐ jīn méng shǒu, dōng wàng ér qù. hú rén xiāng hè yuē: lài jīn rì jiǎ zǐ ěr. bù rán, wú bèi qí sǐ hū! jì ér jù bài yú jù hú qián, jù hú hàn zhī, liáng jiǔ, suì dǎo ér rù shān yān, shí yù hūn hēi. mín yǔ hàn ér guī, jìng bù zhī qí hé wù yě.
貞元中，有廬江郡民，因采樵至山。會日暮，忽見一胡人，長丈余，自山崦中出，衣黑衣，執弓矢。民大恐，遽走匿古木中窺之。胡人佇望良久，忽東向發一矢。民隨望之，見百步外有一物，狀類人，舉體黃毛數寸，蒙烏巾而立，矢中其腹，輒不動。胡人笑曰：「果非吾所及。」遂去。又一胡，亦長丈余，魁偉愈於前者，亦執弧矢，東望而射。中其物之胸，亦不動。胡人又曰：「非將軍不可。」又去。俄有胡人數十，衣黑，臂弓腰矢，若前驅者。又見一巨人，長數丈，被紫衣，狀貌極異，緩步而來。民見之，不覺懍然。巨胡東望，謂其前驅者曰：「射其喉。」群胡欲爭射之，巨胡誡曰：「非雄舒莫可。」他胡皆退。有一胡前，引滿一發，遂中其喉。其物亦不懼，徐以手拔去三矢，持一巨礫西向而來。胡人皆有懼色，前白巨胡：「事迫矣。不如降之。」巨胡即命呼曰：「將軍願降。」其物乃投礫於地，自去其巾，狀如婦人，無發。至群胡前，盡收奪所執弓矢，皆折之。遂令巨胡跪於地，以手連掌其頰。胡人哀祈，稱死者數四，方釋之。諸胡高拱而立，不敢輒動。其物徐以巾蒙首，東望而去。胡人相賀曰：「賴今日甲子耳。不然，吾輩其死乎！」既而俱拜於巨胡前，巨胡頷之，良久，遂導而入山崦，時欲昏黑。民雨汗而歸，竟不知其何物也。