gù táng ān tài shǒu lú yuán yù wèi shì shí, cháng yǐ zhōng yuán shè fān chuáng xiàng, zhì yú lán yú qí jiān. é wén pén zhōng yǒu jī jī zhī yīn, yuán yù shì, jiàn yī xiǎo lóng cái cùn xǔ, yì zhuàng qí zī, wǎn rán kě ài. yú shì yǐ shuǐ wò zhī, qí lóng shēn zú zhèn liè yǐ zhǎng shù chǐ yǐ. yuán yù dà kǒng. yǒu bái yún zì pén zhōng ér qǐ, qí lóng yì zhú yún ér qù. yuán yù jí hàn zhī fù yě.
故唐安太守盧元裕未仕時，嘗以中元設幡幢像，置盂蘭於其間。俄聞盆中有唧唧之音，元裕視，見一小龍才寸許，逸狀奇姿，婉然可愛。於是以水沃之，其龍伸足振鬣已長數尺矣。元裕大恐。有白雲自盆中而起，其龍亦逐雲而去。元裕即翰之父也。