táng kāi yuán zhōng, qīng jiāng jùn sǒu cháng mù niú yú jùn nán tián jiān, hū wén yǒu yì shēng zì dì zhōng fā. sǒu yǔ mù tóng shù bèi jù jīng zǒu pì yì, zì shì sǒu bìng rè qiě shén. jǐn xún yú, bìng shǎo yù, mèng yī zhàng fū, yī qīng rú, gù wèi sǒu yuē: qiān wǒ yú kāi yuán guān. sǒu jīng ér wù, rán bù zhī qí zhǐ. hòu shù rì, yòu shì yě, fù wén zhī. jí yǐ qí shì bái yú jùn shǒu fēng jūn. nù yuē: qǐ fēi hūn ér wàng hū! chì qiǎn zhī. shì xī, sǒu yòu mèng yī qīng rú zhě gào yuē: wú wěi jī yú dì xià jiǔ yǐ, rǔ sù chū wǒ, bù rán dé jí. sǒu dà jù. jí xiǎo, yǔ qí zi xié wǎng jùn nán, jí jiàn qí dì, yuē zhàng yú, dé yī zhōng, sè qīng, nǎi xiàng suǒ mèng zhàng fū sè yī yě. suì zài bái yú jùn shǒu, jùn shǒu zhì yú kāi yuán guān. shì rì chén shí, bù jī hū zì míng, shēng jí zhèn xiǎng. qīng jiāng zhī rén jù ér jīng tàn. jùn shǒu yīn qí shì shàng wén, xuán zōng zhào zǎi chén lín fǔ xiě qí zhōng yàng, gào shì tiān xià.
唐開元中，清江郡叟常牧牛於郡南田間，忽聞有異聲自地中發。叟與牧童數輩俱驚走辟易，自是叟病熱且甚。僅旬余，病少愈，夢一丈夫，衣青襦，顧謂叟曰：「遷我於開元觀。」叟驚而寤，然不知其旨。後數日，又適野，復聞之。即以其事白於郡守封君。怒曰：「豈非昏而妄乎！」叱遣之。是夕，叟又夢衣青襦者告曰：「吾委跡於地下久矣，汝速出我，不然得疾。」叟大懼。及曉，與其子偕往郡南，即鑒其地，約丈余，得一鍾，色青，乃向所夢丈夫色衣也。遂再白於郡守，郡守置於開元觀。是日辰時，不擊忽自鳴，聲極震響。清江之人俱而驚嘆。郡守因其事上聞，玄宗詔宰臣林甫寫其鍾樣，告示天下。