gù xiāng guó yáng yán wèi shì shí, cháng mèng zhì gāo shān zhī diān, xià kàn rén jìng, yǎo bù kě biàn yǎng ér shì zhī, jiàn ruì rì zài zhǐ chǐ, hóng guāng hè rán, dòng zhào wàn lǐ. gōng yīn jǔ zuǒ yòu shǒu yǐ pěng zhī, yán yù zhī qì, rú rè xīn mù. jiǔ ér fāng wù. shì qí shǒu, shàng lì rán ér hàn. gōng yì zhī, yīn yǔ yú rén. yǒu jiě zhě yuē: fū rì zhě, rén jūn xiàng yě. jīn mèng dēng shān yǐ pěng rì, jiāng fēi dēng xiàng wèi ér fǔ rén jūn hū? qí hòu yáng gōng zhōu lì qīng guàn, suì dēng xiàng wèi. guǒ yè pěng rì zhī xiáng yě.
故相國楊炎未仕時，嘗夢陟高山之巔，下瞰人境，杳不可辨；仰而視之，見瑞日在咫尺，紅光赫然，洞照萬里。公因舉左右手以捧之，炎燠之氣，如熱心目。久而方寤。視其手，尚瀝然而汗。公異之，因語於人。有解者曰：「夫日者，人君像也。今夢登山以捧日，將非登相位而輔人君乎？」其後楊公周曆清貫，遂登相位。果葉捧日之祥也。