yú nán míng míng jīng yuē: rén shēng kǔ lè, jiē wú jǐn jìng, rén xīn yōu xǐ, yì wú dìng chéng, céng jīng jí lè zhī jìng, shāo bù shì zé jué kǔ, céng jīng jí kǔ zhī jìng, shāo dé kuān zé jué lè yǐ. cháng shè zhàng kāng níng tún, guǎn shì jiǎo yì, jǐ bù kě jǔ tóu, mén wú lián, chuáng wú zhàng, yuàn luò wú shù, jiǔ hàn yán yù, rú zuò chuī zèng, jiě yī wǔ qì, yíng rǎo rǎo bù dé jiāo jié, fán zào dài bù kě nài, zì wèi cǐ měng huǒ dì yù yě. jiǔ zhī, juàn jí shuì qù, mèng chéng zhōu qù dà hǎi zhōng, jù fēng dǒu zuò, tiān rì huì míng, qiáng duàn fān cuī, xīn dǎn suì liè, qǐng kè fù méi, hū shì yǒu rén tí chū, zhì yú àn shàng, jí yǒu rén chí shéng shù fù, bì zhì dì jiào zhōng, àn bù dǔ wù, hū xī yì yàn sāi bù tōng, kǒng bù jiǒng jí, bù kě yán zhuàng. é wén ěr pàn huàn shēng, huò rán kāi mù, zé réng wò sān jiǎo mù tà shàng, jué sì tǐ shū shì, xīn shén kāi lǎng, rú jū péng lái fāng zhàng jiān yě. shì xī yuè míng, yǔ dì zǐ sàn bù hé gàn, zuò liǔ xià, fū chén cǐ yì, wēi wén cǎo jì tàn xī yuē: sī yán zhōng lǐ, wǒ bèi chén lún shuǐ cì, zhōng shèng yú dì yù zhōng rén.
於南溟明經曰：人生苦樂，皆無盡境，人心憂喜，亦無定程，曾經極樂之境，稍不適則覺苦，曾經極苦之境，稍得寬則覺樂矣。嘗設帳康寧屯，館室湫溢，幾不可舉頭，門無簾，床 無帳，院落無樹，久旱炎郁，如坐炊甑，解衣午憩，蠅擾擾不得交 睫，煩躁殆不可耐，自謂此猛火地獄也。久之，倦極睡去，夢乘舟去大海中，颶風陡作，天日晦冥，檣斷帆摧，心膽碎裂，頃刻覆沒，忽似有人提出，擲於岸上，即有人持繩束縛，閉置地窖中，暗不睹物，呼吸亦咽塞不通，恐怖窘急，不可言狀。俄聞耳畔喚聲，霍然開目，則仍臥三腳木榻上，覺四體舒適，心神開朗，如居蓬萊方丈間也。是夕月明，與弟子散步河干，坐柳下，敷陳此義，微聞草際嘆息曰：斯言中理，我輩沉淪 水次，終勝於地獄中人。

wài jiù zhōu lù mǎ gōng jiā, yǒu lǎo pú yuē mén shì róng, zì yán cháng dù wú qiáo gōu pán hé, rì sì mù yǐ, jī yǔ bào zhǎng, jù rù zòng héng, bù zhī hé chù kě shè, jiàn èr rén qí mǎ xiān xíng, yū huí qǔ dào, jiē dé qiǎn chù, shì shú xī dì xíng zhě. yīn suí zhī xíng, jiāng zhì hé gàn, yī rén hū lēi mǎ lì, dài shì róng zhì, xiǎo yǔ yuē: jūn yù dù hé, dāng zuǒ rào bàn lǐ xǔ, duì àn yǒu kū shù yī zhū kě xíng, wú dǎo cǐ rén lái, cǐ jiāng suǒ yǒu wèi, jūn wù yǔ jù bài. yí wèi jié dào, sǒng rán fǎn pèi, cóng suǒ zhǐ lù bié xíng, ér shí shí huí gù, jiàn cǐ rén cè mǎ xiān xíng, hòu yī rén suí zhì zhōng liú, tū rán miè dǐng, rén mǎ jù méi, qián yī rén yì huà xuán fēng qù, nǎi zhī bào yuān guǐ yě.
外舅周籙馬公家，有老僕曰門世榮，自言嘗渡吳橋鈎盤河，日巳暮矣，積雨暴漲，沮洳縱橫，不知何處可涉，見二人騎馬先行，迂迴取道，皆得淺處，似熟悉地形者。因隨之行，將至河干，一人忽勒馬立，待世榮至，小語曰：君欲渡河，當左繞半里許，對岸有枯樹一株可行，吾導此人來，此將所有為，君勿與俱敗。疑為劫盜，悚然返轡，從所指路別行，而時時回顧，見此人策馬先行，後一人隨至中流，突然滅頂，人馬俱沒，前一人亦化旋風去，乃知報冤鬼也。

tián zhàng gēng yě, guān liáng zhōu zhèn shí, xié huí wàn nián sōng yī piàn, xìng wēn ér huó xuè, jiān zhī, sè rú hǔ pò, fù nǚ xuè kū xuè bì zhū zhèng, fú zhī duō yàn, qīn chuàn jiā dì xiāng qǐ qǔ, jiǔ ér suì jǐn. hòu yú zhì xī yù, nǎi jiàn qí shù, zhí gǔ sōng zhī pí, fēi bié yī zhǒng yě. zhǔ rén zhǔ yǐ dài chá, yì wēi yǒu xiāng qì, qí zuì dà zhě, gēn zài qiān rèn shēn jiàn dǐ, zhī gàn tíng sháo, zhí chū shān jǐ, shàng gāo èr sān shí zhàng. pí hòu zhě èr chǐ yǒu yú, nú zi wú yù bǎo cháng qǔ qí yī piàn wèi chuáng , yú wèi mǐn guǎng bā jiāo, yè kě róng yī èr rén wò, zài dé yī piàn zuò xí, yì yī qí guān. yòu cháng jiàn yī rén jiā, jí shù kǒng shī mén chuāng, yǐ tī shàng xià, rù zhī yǎn rán yī wū, yú yǔ hū yán huà zhōu tóng dēng shì míng huá guó, zhǎng ān rén, yǐ wèi jìn shì, qián huà zhōu zhī zhōu. huà zhōu yuē: cǐ jiā yǐ cháo jū jiān xué chù yǐ, gài tiān shān yǐ běi, rú wū sūn tū jué, gǔ duō xíng guó, bù xū liáng zhù zhī cái, gù fǔ jīn bù zhì, yì qí zhēn pán gǔ shí wù. wàn nián zhī míng, dài bù xū yǐ.
田丈耕野，官涼州鎮時，攜回萬年松一片，性溫 而活血，煎之，色如琥珀，婦女血枯血閉諸證，服之多驗，親串家遞相乞取，久而遂盡。後余至西域，乃見其樹，直古松之皮，非別一種也。主人煮以代茶，亦微有香氣，其最大者，根在千仞深澗底，枝幹亭苕，直出山脊，尚高二三十丈。皮厚者二尺有餘，奴子吳玉保嘗取其一片為床 ，余謂閩廣芭蕉，葉可容一二人臥，再得一片作席，亦一奇觀。又嘗見一人家，即樹孔施門窗，以梯上下，入之儼然一屋，余與呼延化州同登視--名華國，長安人，乙未進士，前化州知州。化州曰：此家以巢居兼穴處矣，蓋天山以北，如烏孫突厥，古多行國，不需樑柱之材，故斧斤不至，意其真盤古時物。萬年之名，殆不虛矣。

tián bái yán yuē: míng jì yuè bīn, cháng lái wǎng yú yáng shān rén jiā, rú dōng pō zhī yú qín cāo yě. sū dòu nán yīn yán shǎo shí jiàn shān dōng yī jì, zì yún yuè bīn zhī sūn nǚ, shàng yǒu yú yáng suǒ zèng shàn, suǒ guān zhī, shàng huà yī lín shuǐ cǎo tíng, bàng yǐ èr liǔ, tí gēng yín sān yuè dào chōng xiě, bù zhī wèi shuí. zuǒ cè yǒu xíng shū yī shī yuē: yān lǚ méng méng zhàn shuǐ qīng, xiān yāo xiāng duì dòu pīng tíng, zūn qián shì wèn xiāng shān lǎo, liǔ sù xīn cān dì jǐ xīng. bù shǔ míng zì, yī xiǎo yìn yǐ mó hu, dòu nán yǐ wèi gāo nián qí sù, ǒu fù xián qíng, gù huì bù zì zhe yě. yú wèi shī gé fēng liú , shì xīn chéng zōng pài, rán yú yáng yǐ xīn mǎo xià zú, gēng yín shì qí qián yī suì, shì shí bù dāng yǒu lǎo yǒu. xiāng shān lǎo dìng zhǐ hé rén, rú yún zì zhǐ, yòu bù dāng yún shì wèn, qiě cí yì qīng qiǎo, yì bù lèi lǎo bǐ, huò shì wéi mó zhàng shì, ǒu liú tiān nǚ sàn huā, tā shào nián dài wèi tí shàn, yǐ cǐ diào zhī. jì jiā jiè tuō shèng míng, ér bù jiě wén yì, suì wù rèn yán biāo ěr.
田白岩曰：名妓月賓，嘗來往漁洋山人家，如東坡之於琴操也。蘇斗南因言少時見山東一妓，自雲月賓之孫女，尚有漁洋所贈扇，索觀之，上畫一臨水草亭，傍倚二柳，題庚寅三月道沖寫，不知為誰。左側有行書一詩曰：煙縷濛濛蘸水青，纖腰相對斗娉婷，樽前試問香山老，柳宿新參第幾星。不署名字，一小印已模糊，斗南以為高年耆宿，偶賦閒情，故諱不自著也。余謂詩格風流 ，是新城宗派，然漁洋以辛卯夏卒，庚寅是其前一歲，是時不當有老友。香山老定指何人，如雲自指，又不當雲試問，且詞意輕巧，亦不類老筆，或是維摩丈室，偶留天女散花，他少年代為題扇，以此調之。妓家借托盛名，而不解文義，遂誤認顏標耳。

wáng jìn guāng yán, rén wǔ xiāng shì, yǔ shù yǒu gòng zū yī xiǎo zhái dú shū, jìn guāng suǒ jū shì zhōng, bàn yè dēng guāng hū àn bì, jiǎn tī fù míng. jiàn yī rén shǒu chū dì zhōng, duì dēng xū qì, pāi àn chì zhī, jí suō rù. tíng kè xǔ, fù chū, chì zhī yòu suō, rú shì qī bā dù, jǐ sì gǔ yǐ, bù shèng qí rǎo, yòu sù yǐ dǎn zì fù, bù yù hū tóng shě, jìng zuò yǐ guān qí biàn, nǎi wéi zhāng mù nù shì, jìng bù chū dì, jué qí wú néng wèi, xī dēng jìng shuì. yì bù zhī qí hé shí qù, rán zì cǐ bù fù dǔ yǐ. wú huì shū yuē: dài yuān guǐ yù yǒu suǒ sù, xī wèi yī wèn yě. yú wèi guǒ wèi yuān guǐ, dāng āi qì bù dāng nù shì. fěn fáng liú lí jiē yí dōng, jiē duō nián cóng zhǒng, jū mín jiàn tà, měi yí ér zào wū, cǐ bì qí gǔ zài wū nèi, shēng rén yáng qì xūn shuò, guǐ bù néng ān, gù xiàn biàn guài qū zhī qù. chū pāi àn chì, shì bù wèi yě, gù bù gǎn chū, rán jiàn zhī jí chì, shì yóu yǒu guǐ zhī jiàn cún, gù yì bù kěn jìng qù, zhì xī dēng zì shuì, zé quán zhì cǐ shì yú dù wài, guǐ zhī qí zhōng bù kě dòng, suì yì bù xū xiāng kǒng bù yǐ. dōng pō shū mèng dé shì yī piān, jí shì cǐ yì. xiǎo shí wén jù dào lǐ jīn liáng yuē: fán yè zhì rén jiā, wén shēng ér sòu zhě, qiè yě, kě gōng yě wén shēng ér qǐ hù yǐ dài zhě, qiè ér shì yǒng yě, yì kě gōng yě jì rán wú shēng, mò cè dòng jìng, cǐ bì qíng dí, gōng zhī, shí héng qī bā bài. dāng liàng lì jìn tuì yǐ, yì cǐ yì yě.
王覲光言，壬午鄉試，與數友共租一小宅讀書，覲光所居室中，半夜燈光忽黯碧，剪剔復明。見一人首出地中，對燈噓氣，拍案叱之，急縮入。停刻許，復出，叱之又縮，如是七八度，幾四鼓矣，不勝其擾，又素以膽自負，不欲呼同舍，靜坐以觀其變，乃惟張目怒視，竟不出地，覺其無能為，息燈竟睡。亦不知其何時去，然自此不復睹矣。吳惠叔曰：殆冤鬼欲有所訴，惜未一問也。余謂果為冤鬼，當哀泣不當怒視。粉房琉璃街迤東，皆多年叢冢，居民漸拓，每夷而造屋，此必其骨在屋內，生人陽氣薰爍，鬼不能安，故現變怪驅之去。初拍案叱，是不畏也，故不敢出，然見之即叱，是猶有鬼之見存，故亦不肯竟去，至息燈自睡，則全置此事於度外，鬼知其終不可動，遂亦不虛相恐怖矣。東坡書孟德事一篇，即是此義。小時聞巨盜李金梁曰：凡夜至人家，聞聲而嗽者，怯也，可攻也；聞聲而啟戶以待者，怯而示勇也，亦可攻也；寂然無聲，莫測動靜，此必勍敵，攻之，十恆七八敗。當量力進退矣，亦此義也。

liè zǐ wèi jiāo lù zhī mèng, fēi huáng dì kǒng zǐ bù néng zhī, liàng zāi sī yán. yú zài xī yù, cóng bàn shì dà chén bā gōng lǚ shì jūn tái, bā gōng xiān guī, yú yǐ wèi liǎo shì zàn liú, yǔ qián fù jiāng liáng jūn tóng sù, èr gǔ yǒu jí dì, tái bīng jiē chà chū, yú cóng shuì zhōng hū liáng qǐ, lìng qí chí sòng, yuē zhì zhōng tú, yù tái bīng zé shǐ jiē dì, liáng qù shí yú lǐ, xiāng yù jí hái, réng fù hān qǐn. cì rì gào yú yuē: zuó mèng qiǎn wǒ jī tíng jì, kǒng wù shí kè, biān mǎ kuáng bēn, jīn rì bì ròu shàng zuò chǔ, zhēn dà qí shì. yǐ zhēn wèi mèng, pū lì jiē càn rán. yú wū lǔ mù qí zá shī yuē: yī xiào huī biān mǎ shì fēi, mèng zhōng chí qù mèng zhōng guī, rén shēng shì shì wú hén guò dōng pō shī: shì rú chūn mèng le wú hén jiāo lù hé xū wèn shì fēi. jí jì cǐ shì yě. yòu yǒu yǐ mèng wèi zhēn zhě, zú xiōng cì chén, yán jìng hǎi yī rén, jiù qǐn hòu, qí fù zài bié wū yè jī, cǐ rén hū mèng fù wèi shù rén jié qù, è ér xǐng, bù zì zhī qí mèng yě, jù xié tǐng chū mén zhuī zhī, bēn shí yú lǐ, guǒ jiàn kuàng yě shù rén, xié yī fù yù sì qiáng bào, fù hào hū zhèn ěr, nù yàn chì téng, lì fèn sǐ dòu, shù rén jiē chuàng bèi yì qù, qián jìn wèi wèn, nǎi jìn cūn bié yī rén fù, wèi dào suǒ jié zhě yě. sù yì xiāng shí, gū sòng hái qí jiā. wǎng wǎng zì fǎn, fù jī wèi jìng, yī dēng shàng yíng rán yě. cǐ zé guǐ shén huò shǐ zhī, yòu bù yǐ mèng lùn yǐ.
列子謂蕉鹿之夢，非黃帝孔子不能知，諒哉斯言。余在西域，從辦事大臣巴公履視軍台，巴公先歸，余以未了事暫留，與前副將梁君同宿，二鼓有急遞，台兵皆差出，余從睡中呼梁起，令其馳送，約至中途，遇台兵則使接遞，梁去十餘里，相遇即還，仍復酣寢。次日告余曰：昨夢遣我齎廷寄，恐誤時刻，鞭馬狂奔，今日髀肉尚作楚，真大奇事。以真為夢，仆隸皆粲然。余烏魯木齊雜詩曰：一笑揮鞭馬似飛，夢中馳去夢中歸，人生事事無痕過（東坡詩：事如春夢 了無痕）蕉鹿何須問是非。即紀此事也。又有以夢為真者，族兄次辰，言靜海一人，就寢後，其婦在別屋夜績，此人忽夢婦為數人劫去，噩而醒，不自知其夢也，遽攜挺出門追之，奔十餘里，果見曠野數人，攜一婦欲肆強暴，婦號呼震耳，怒焰熾騰，力奮死斗，數人皆創被逸去，前近慰問，乃近村別一人婦，為盜所劫者也。素亦相識，姑送還其家。惘惘自返，婦績未竟，一燈尚熒然也。此則鬼神或使之，又不以夢論矣。

jiāo hé huáng jùn shēng yán, zhé shāng gǔ zhě, yǐ kāi tōng yuán bǎo qián cǐ qián táng chū suǒ zhù, ōu yáng xún suǒ shū qí páng, wēi yǒu yǎn yuè xíng, nǎi jìn là yàng shí wén dé huáng hòu wù qiā yī hén, yīn ér wèi gǎi yě. qí zì dāng huí huán dú zhī, sú dú wèi kāi yuán tōng bǎo, yǐ wèi yuán zōng zhī qián, wù zhī shén yǐ shāo ér cù cuì, yán wèi mò, yǐ jiǔ fú xià, zé tóng mò zì jié ér wèi quān, zhōu shù zhé chù, céng yǐ yī zhé zú jī shì, guǒ xù rú gù. jí pēng cǐ jī, yàn qí gǔ, tóng shù wǎn rán, cǐ lǐ zhī bù kě jiě zhě. tóng mò bù guò rù cháng wèi, hé yǐ néng tòu mó zì dào jīn gǔ jiān yě? wéi cāng zú jiān, cǐ qián bù yì dé. hòu jiàn zhāng zú cháo yě qiān zài yuē: dìng zhōu rén cuī wù duò mǎ zhé zú, yī lìng qǔ tóng mò jiǔ fú zhī, suì quán píng, jí wáng hòu shí yú nián gǎi zàng, shì qí jìng gǔ zhé chù, tóng mò shù zhī. rán zé cǐ běn gǔ fāng, dàn yún tóng mò, fēi dìng yòng kāi tōng yuán bǎo qián yě.
交 河黃俊生言，折傷骨者，以開通元寶錢--此錢唐初所鑄，歐陽詢所書其旁，微有偃月形，乃進蠟樣時文德皇后誤掐一痕，因而未改也。其字當迴環讀之，俗讀為開元通寶，以為元宗之錢，誤之甚矣--燒而醋淬，研為末，以酒服下，則銅末自結而為圈，周束折處，曾以一折足雞試，果續如故。及烹此雞，驗其骨，銅束宛然，此理之不可解者。銅末不過入腸胃，何以能透膜自到筋骨間也？惟倉卒間，此錢不易得。後見張族朝野僉載曰：定州人崔務墮馬折足，醫令取銅末酒服之，遂痊平，及亡後十餘年改葬，視其脛骨折處，銅末束之。然則此本古方，但云銅末，非定用開通元寶錢也。

zhāo jù bó sāi, gǔ wèi zhī náng jiā, jiàn lǐ zhào guó shǐ bǔ, shì zì táng yǐ rán yǐ. zhì cáng xù fěn dài, yǐ fēn yè hé zhī zī, zé míng yǐ qián wú shì shì. jiā yǒu jiā jì, guān yǒu guān jì gù yě. jiào fāng jì fèi, cǐ fēng nǎi chì, suì wèi háo huá zhī lì yuán, ér gǔ chī zhī xiàn jǐng. lǜ suī míng jìn, zhōng bù néng duàn qí gēn zhū. rán lì páng yǐ dāo, tān hái zì zéi. yú cháng jiàn cāo cǐ yè zhě, huā jiāo liǔ jiàn, jìn zài jiā tíng, suì bù néng shǐ qí zi sūn, jiē zuì mián zhī ruǎn jí, liǎng ér jiē rǎn yín dú, yán jí yī mén, lì jí chán mián , yīn jué sì xù, ruò áo shì zhī guǐ, jìng zhì něi ér.
招聚博塞，古謂之囊家，見李肇國史補，是自唐已然矣。至藏蓄粉黛，以分夜合之資，則明以前無是事。家有家妓，官有官妓故也。教坊既廢，此風乃熾，遂為豪猾之利源，而盬痴之陷阱。律雖明禁，終不能斷其根株。然利旁倚刀，貪還自賊。余嘗見操此業者，花嬌柳瞷，近在家庭，遂不能使其子孫，皆醉眠之阮藉，兩兒皆染婬毒，延及一門，癘疾纏綿 ，因絕嗣續，若敖氏之鬼，竟至餒而。

lín qīng lǐ míng rú yán, qí xiāng tú zhě mǎi yī niú, niú zhī wèi tú yě, zhuì bù kěn qián, biān zhī zé héng yì, qì lì dài jié, shǐ qiáng yè yǐ xíng, niú guò yī qián sì, hū xiàng mén qū liǎng xī guì, lèi cén cén xià, qián sì mǐn zhī, wèn zhī jià qián bā qiān, rú shù qǐ shú, tú zhě hèn qí níng, jiān bù kěn mài, jiā yǐ zi qián, yì bù xǔ, yuē: cǐ niú kě è, bì zì rèn ér gān xīn, suī wàn guàn bù yì yě. niú wén shì yán, jué rán zì qǐ, suí zhī qù, tú zhě zhǔ qí ròu yú fǔ, rán hòu jiù qǐn, wǔ gēng zì qǐ kāi fǔ, qī zǐ guài bù huí, yí ér qū shì, zé yǐ zì tóu fǔ zhōng, yāo yǐ shàng yǔ niú jù mí yǐ. fán shǔ hán shēng, wú bù wèi sǐ, bù yǐ qí wèi ér mǐn cè, fǎn yǐ qí wèi ér huì fèn, niú zhī yuàn dú, jiā xún cháng shù děng yǐ. lì qì suǒ píng, bào bù xuán zhǒng, yí zāi. xiān shū yí nán gōng, cháng jiàn tú zhě xǔ xué qiān yī niú, niú jiàn xiān shū guì bù qǐ, xiān shū shú zhī, yǐ yǔ diàn hù zhāng cún, cún huàn zhī shù nián, qí jià lěi fú yuán, lì zuò jiào tā niú wèi bèi, rán zé ēn yuàn zhī jiān, wù yóu rú cǐ, rén kě bù shēn zhǎng sī zāi.
臨清李名儒言，其鄉屠者買一牛，牛知為屠也，縋不肯前，鞭之則橫逸，氣力殆竭，始強曳以行，牛過一錢肆，忽向門屈兩膝跪，淚涔涔下，錢肆憫之，問知價錢八千，如數乞贖，屠者恨其獰，堅不肯賣，加以子錢，亦不許，曰：此牛可惡，必剚刃而甘心，雖萬貫不易也。牛聞是言，蹶然自起，隨之去，屠者煮其肉於釜，然後就寢，五更自起開釜，妻子怪不回，疑而趨視，則已自投釜中，腰以上與牛俱縻矣。凡屬含生，無不畏死，不以其畏而憫惻，反以其畏而恚憤，牛之怨毒，加尋常數等矣。厲氣所憑，報不旋踵，宜哉。先叔儀南公，嘗見屠者許學牽一牛，牛見先叔跪不起，先叔贖之，以與佃戶張存，存豢之數年，其駕耒服轅，力作較他牛為倍，然則恩怨之間，物猶如此，人可不深長思哉。

jiǎ yǔ yǐ, wàng héng ér jū, jiē huàn yì yě. qí fù jiē yǐ jiāo lì chēng, èr rén xiāng qì rú dì xiōng, èr fù yì xiāng qì rú zǐ mèi, yǐ é zú, jiǎ fù yì zú, nǎi bǎi jì tú móu qǔ yǐ fù, shì lùn jī yān. nà bì zhī rì, tīng shì yǒu shēng dēng dēng rán, rú wō yè gǔ. què shàn zhī xī, fēng pū huā zhú miè zhě zài, rén zhī wèi yǐ zhī líng yě. yī rì, jiǎ fù jì chén, xuán huà xiàng yǐ sì, xiàng páng hū zēng yī rén yǐng, lì fù cè, zuǒ shǒu zì hòu píng qí jiān, yòu shǒu xì mó qí jiá, huà xiàng yì cè móu liú pàn, hóng yūn wēi shēng, dì shì qí xíng, wǎn rán rú yǐ. shì dàn mò suǒ xuàn rǎn, ér jué wú bǐ hén, shì yǐn yǐn gé zhǐ yìng chū, ér méi mù yī wén, yòu xiān wēi bì lù, xīn zhī guǐ suì, jí liè ér fén zhī. rán yǐ zhòng mù gòng dǔ, wàn kǒu xuān chuán yǐ. yì zāi, qǐ yōu míng è qí báo xíng, pàn shǐ qǔ cháng yú dì xià, shì cǐ biàn huàn, wèi fù sǐ yǒu zhě jiè hū?
甲與乙，望衡而居，皆宦裔也。其婦皆以姣麗稱，二人相契如弟兄，二婦亦相契如姊妹，乙俄卒，甲婦亦卒，乃百計圖謀娶乙婦，士論譏焉。納幣之日，廳事有聲登登然，如撾瞸鼓。卻扇之夕，風撲花燭滅者再，人知為乙之靈也。一日，甲婦忌辰，懸畫像以祀，像旁忽增一人影，立婦側，左手自後憑其肩，右手戲摩其頰，畫像亦側眸流盼，紅暈微生，諦視其形，宛然如乙。似淡墨所渲染，而絕無筆痕，似隱隱隔紙映出，而眉目衣紋，又纖微畢露，心知鬼祟，急裂而焚之。然已眾目共睹，萬口喧傳矣。異哉，豈幽冥惡其薄行，判使取償於地下，示此變幻，為負死友者戒乎？