wǒ chán shì shī xīn rǎn zhǐ, dàn jiàn qí zhǎng yǒu shuí huǐ. zǎo nián yóu fāng shí zhào xiè, rú lǔ féng yē sòng zhāng fǔ.
我馋嗜诗欣染指，但见其长有谁毁。早年游方识赵谢，如鲁逢掖宋章甫。

xiè shī lán fān háo qiě gǔ, zhào jù qīng qú dàn ér kǔ. xué lì dào hòu chéng yī jiā, qú zì bù zhī wèi shú shǐ.
谢诗澜翻豪且古，赵句清癯澹而苦。学力到后成一家，渠自不知为孰使。

tiān gè yī fāng fèi kě sī, xiǎng jiàn bīng zēng hán shì shuǐ. jū rán lǎo shǒu zhuó fāng yuán, chū hù zhōng guī hái zhōng jǔ.
天各一方费渴思，想见冰增寒似水。居然老手斫方圆，出户中规还中矩。

zhuǎn ān huó fǎ yǐ cān biàn, hé zhǐ dé xīn réng dé suǐ. wǒ rú wú bǎo qióng bō sī, wàng zhe shì zhēn xiān zì xǐ.
转庵活法已参遍，何止得心仍得髓。我如无宝穷波斯，望著是珍先自喜。

hū dé zhào bì jí chéng shì, shì yǐ xiè cǎo rú jì qǔ. zì lián lǎo qù wú zhǎng jìn, nǔ lì yín é xùn ér zi.
忽得赵璧急呈似，示以谢草如寄取。自怜老去无长进，努力吟哦训儿子。