strong guǒ lǎo diàn zhōng biàn lù strong
果老殿中辨鹿

yī rì, míng huáng wèi lì shì yuē: wú wén yǐn jiǔ ér wú zuì zhě, qí shì yě. shí tiān hán, yīn qǔ yǐ yǐn guǒ. sān jìn, tuí rán yuē: fēi jiā jiǔ yě. nǎi suō jǐng, shì chǐ jiē jiāo, gù zuǒ yòu qǔ rú yì yī shì, yīn chū yào fù zhī, liáng jiǔ, qí chǐ fù càn rán rú yù. míng huáng ǒu yú xián yáng huò yī dà lù, jiāng lìng dà guān pēng zhī, guǒ yuē: cǐ xiān lù yě, yǐ mǎn qiān suì. xī hàn wǔ dì yuán fú wǔ nián, yǒu céng shì cóng shù yú shàng lín hù cǐ lù, nǎi fàng zhī.
一日，明皇謂力士曰：「吾聞飲酒而無醉者，奇士也。」時天寒，因取以飲果。三進，頹然曰：「非佳酒也。」乃縮頸，視齒皆焦，顧左右取如意一試，因出藥傅之，良久，其齒復燦然如玉。明皇偶於咸陽獲一大鹿，將令大官烹之，果曰：「此仙鹿也，已滿千歲。昔漢武帝元符五年，有曾侍從數於上林護此鹿，乃放之。」

míng huáng yuē: wú yòu zhōng zhī lù duō yǐ, kuàng shí dài biàn qiān, qǐ néng cháng cún hū?
明皇曰：「吾囿中之鹿多矣，況時代變遷，豈能常存乎？」

guǒ yuē: hàn wǔ dì fàng shí, yǐ tóng pái zhì yú zuǒ jiǎo shàng.
果曰：「漢武帝放時，以銅牌志於左角上。」

shàng mìng yàn zhī, guǒ yǒu tóng pái zhǎng èr cùn xǔ, dàn wén zì diāo luò ěr. shàng yuē: yuán fú shì hé jiǎ zǐ? zhì cǐ nián shù fán ér?
上命驗之，果有銅牌長二寸許，但文字凋落耳。上曰：「元符是何甲子？至此年數凡兒？」

guǒ yuē: shì suì guǐ hài, shǐ kāi kūn míng chí, hé suàn chéng bā bǎi wǔ shí èr nián yǐ.
果曰：「是歲癸亥，始開昆明池，合算成八百五十二年矣。」

dì xiàng tài shǐ xiào qí lì, lüè wú chà tè.
帝向太史校其歷，略無差忒。

shí yǒu yè fǎ shàn zhě, jiā hé rén, shì wèi dào shì, cháng yóu bái mǎ shān gǔ shì, yù èr xiān rén shòu yǐ zhèng yī èr sān zhī fǎ, néng fú hé guǐ guài. dì cháng zhēng yì jīng shī, yù chǒng yǐ guān, bù bài. shí shì zài cháo, shàng wèn zhī yuē: zhāng guǒ hé rú? bù gǎn yán. shàng gù jié zhī, duì yuē: ruò bì xià néng miǎn guān xiǎn zú jiù chén, chén fāng yán qí shí. shàng xǔ zhī. fǎ shàn yuē: hùn dùn chū fēn bái biān fú yě. yán wèi jué, hū qī qiào liú xiě, jiāng pū yú dì.
時有葉法善者，嘉禾人，世為道士，嘗游白馬山古室，遇二仙人授以正一二三之法，能伏劾鬼怪。帝嘗征詣京師，欲寵以官，不拜。時適在朝，上問之曰：「張果何如？」不敢言。上固詰之，對曰：「若陛下能免冠跣足救臣，臣方言其實。」上許之。法善曰：「混沌初分白蝙蝠也。」言未絕，忽七竅流血，僵仆於地。

shàng jí yì guǒ suǒ, miǎn guān xiǎn zú, qǐng shè qí zuì. zhāng guǒ yuē: cǐ dào duō kǒu, ruò bù fá zhī, kǒng xiè tiān dì zhī jī ěr.
上急詣果所，免冠跣足，請赦其罪。張果曰：「此道多口，若不罰之，恐泄天地之機耳。」

shàng fù āi kěn jiǔ zhī, guǒ yǐ shuǐ xùn qí miàn, fǎ shàn jí shí fù shēng. dì yì zhòng zhī, zhào tú xíng yú jí xián yuàn, hào tōng xuán xiān shēng. guǒ lǚ chén lǎo bìng qǐ guī héng zhōu, dì cì juàn sān pǐ, mìng suí cóng dì zǐ èr rén, gěi yǐ jiān yú. dào héng zhōu, dì zǐ yī rén fā huí, yī rén xiāng suí rù shān. tiān bǎo chū, míng huáng yòu qiǎn shǐ zhēng guǒ, guǒ wén zhī, jìng zú, shī jiě ér rù xiān bān. dì zǐ zàng zhī. hòu fā guān shì zhī, nǎi kōng guān ér yǐ. dì lì qī xiá guān sì zhī. hòu yǒu rén tí qí tú yī jué, shī yún:
上復哀懇久之，果以水噀其面，法善即時復生。帝益重之，詔圖形於集賢院，號通玄先生。果屢陳老病乞歸恆州，帝賜絹三匹，命隨從弟子二人，給以肩輿。到恆州，弟子一人發回，一人相隨入山。天寶初，明皇又遣使征果，果聞之，竟卒，屍解而入仙班。弟子葬之。後發棺視之，乃空棺而已。帝立棲霞觀祀之。後有人題其圖一絕，詩云：

jǔ shì duō shǎo rén, wú rú zhè lǎo hàn
舉世多少人，無如這老漢；

bú shì dào qí lǘ, wàn shì huí tóu kàn.
不是倒騎驢，萬事回頭看。