strong dōng huá chuán dào zhōng lí strong
東華傳道鍾離

què shuō zhōng lí dú lì liáng jiǔ, hū wén zhuāng nèi yǒu rén, yín shī yī shǒu. shī yuē:
卻說鍾離獨立良久，忽聞莊內有人，吟詩一首。詩曰：

zì lè píng shēng dào, yān luó gǔ dòng jiān
自樂平生道，煙蘿古洞間；

yě qíng duō fàng kuàng, shēn bàn bái yún jiān.
野情多放曠，身伴白雲間。

yǒu lù bù tōng shì, wú xīn shú kě bān
有路不通世，無心孰可扳；

kāng chuáng gū yè zuò, yuán yuè shàng qián shān.
康床孤夜坐，圓月上前山。

tīng bì yuē: cǐ bì yǎn hú sēng ráo shé yě.
聽畢曰：「此碧眼胡僧饒舌也。」

hū yī lǎo rén pī bái páo qiú, fú qīng lí zhàng, qǐ mén gǒng xiù qián yuē: lái zhě hàn dà jiāng jūn zhōng lí quán yé? zhōng lí wén yán dà jīng, zhī qí rén wèi yì rén, xiàng qián yī ér dá yuē: shì yě. lǎo rén yuē: hé bù jì sù shān sēng zhī suǒ? zhōng lí yuē: bù cái shòu mìng zhēng fān, yīn bīng shī lì, dān qí bēn táo, biàn xún kè shè sēng fáng, zé jǐn cǎo máo jīng jí. yán lù xún wèn, jī něi bù kān. xìng yù yī sēng yǐn zhì zhuāng suǒ, dé dǔ zūn yán. qǐ wàng róng liú, zì dāng bào dá.
忽一老人披白袍裘，扶青藜杖，啟門拱袖前曰：「來者漢大將軍鍾離權耶？」鍾離聞言大驚，知其人為異人，向前揖而答曰：「是也。」老人曰：「何不寄宿山僧之所？」鍾離曰：「不才受命征蕃，因兵失利，單騎奔逃，遍尋客舍僧房，則盡草茅荊棘。沿路尋問，飢餒不堪。幸遇一僧引至莊所，得睹尊顏。乞望容留，自當報答。」

lǎo wēng yán rù zhuāng zhōng, yǐn yǐ má gū zhī jiǔ, shí yǐ hú má zhī fàn, yīn wèi zhī yuē: gōng míng fù guì, zǒng shì fú yún, zhàn dòu gōng wéi zhě, wèi xiōng qì yě. jūn céng jiàn wàn gǔ yǐ lái, jiāng shān yǒu hé cháng zhǔ, fù guì yǒu hé dìng shù? zhuǎn yǎn yì xíng, yóu zhī huáng liáng yī mèng ěr. ruò pín dào héng nián chà zhǎng, kàn pò shì qíng, xián jū zì zài, yuǎn tuō fán lóng, suī bù néng rù dào chāo fán, shù jǐ bù ruò chén shì suǒ jī yǐ. jiāng jūn hé bì kǔ liàn gōng míng, láo xīn sú lǜ?
老翁延入莊中，飲以麻姑之酒，食以胡麻之飯，因謂之曰：「功名富貴，總是浮雲，戰鬥攻圍者，為兇器也。君曾見萬古以來，江山有何常主，富貴有何定數？轉眼異形，猶之黃粱一夢耳。若貧道行年差長，看破世情，閒居自在，遠脫樊籠，雖不能入道超凡，庶幾不若塵世所羈矣。將軍何必苦戀功名，勞心俗慮？」

zhōng lí xiǎng qí yán tán qíng zhì, yì wèi shēn zhǎng, dùn shì hǔ bào zhī xióng xīn, zhuǎn wèi luán hè zhī guān niàn, yīn qǐng wèn qí yǎng shēng zhī jué. wēng yuē: yǎng shēng wú tā, dàn xū qí xīn, shí qí fù zú yǐ. zhōng lí yuē: hé wèi xū qí xīn, shí qí fù? wēng yuē: xīn wèi yī shēn zhī zhǔ, niàn qí běn mò, dòng dòng kōng kōng, yuán wú yī wù zì rén lèi yú wù yù, ér xū zhě shǐ shí, bì què qí yù, fǎn qí yuán, zé xū zhě xū, ér shén zài wàn wù zhī biǎo yǐ. fù zhě jīng zhī kāi, jiū qí shǐ shēng, bǎo hé wán gù, háo wú shèn lòu. zì rén dé xíng yú sè, ér shí zhě shǐ xū, bì gù qí jīng, zhì qí biē, zé shí zhě cháng shí, ér jīng zài bù sǔn zhī tiān. èr zhě wán quán, zé lǎo zhě kě tóng, shǎo zhě kě shòu kě yǐ shēn yóu zǐ fǔ, kě yǐ míng shū yù cè, qǐ yuē jǐn jǐn yǎng shēng yǐ zāi.
鍾離想其言談情致，意味深長，頓釋虎豹之雄心，轉為鸞鶴之觀念，因請問其養生之訣。翁曰：「養生無他，但虛其心，實其腹足矣。」鍾離曰：「何謂虛其心，實其腹？」翁曰：「心為一身之主，念其本末，洞洞空空，原無一物；自人累於物慾，而虛者始實，必卻其欲，反其原，則虛者虛，而神在萬物之表矣。腹者精之開，究其始生，保合完固，毫無滲漏。自人得形於色，而實者始虛，必固其精，窒其憋，則實者常實，而精在不損之天。二者完全，則老者可童，少者可壽；可以身游紫府，可以名書玉冊，豈曰僅僅養生已哉。」

zhōng lí wén qí yán, dùn dà wù yuē: ruò fēi xiān wēng tí xǐng mí tú, jǐ yú yī shēn zhōng xiàn chén wǎng! jí yǐ shī shì lǎo rén.
鍾離聞其言，頓大悟曰：「若非仙翁提醒迷途，幾於一身終陷塵網！」即以師事老人。

lǎo rén yǐ zhǎng shēng mì jué jīn dān huǒ jué qīng lóng jiàn fǎ, xī shòu zhōng lí. cì rì cí guī, lǎo rén zhǐ yǐ lù tú, huí gù zhuāng fáng, bù jiàn qí chù. zhōng lí tàn yuē: zhēn yì rén yě! nǎi xún guī lù wàng jiā ér qù.
老人以長生秘訣、金丹火訣、青龍劍法，悉授鍾離。次日辭歸，老人指以路途，回顧莊房，不見其處。鍾離嘆曰：「真異人也！」乃尋歸路望家而去。