strong guó jiù xué dào dēng xiān strong
國舅學道登仙

cáo guó jiù zhě, sòng cáo tài hòu zhī dì yě, míng yǒu. qí dì cáo èr, shì dì shì zhī qīn, chěng háo liáng zhī xìng, duó mín tián dì yǐ zì yì, zhàn rén zǐ nǚ yǐ zì yú, qiě měi bù fǎ, qū zǒu xiǎo rén, duō chū qí mén. guó jiù shǐ lì huì zhī, bù néng yì qí è, zhōng lì chéng zhī, ér fǎn wèi qí chóu.
曹國舅者，宋曹太后之弟也，名友。其弟曹二，恃帝室之親，逞豪梁之性，奪民田地以自益，占人子女以自娛，且每不法，趨走小人，多出其門。國舅始力誨之，不能易其惡，終力懲之，而反為其仇。

guó jiù yuē tiān xià zhī lǐ, jī shàn zhě chāng, jī è zhě wáng, cǐ yí dìng bù kě yì zhě. wú jiā lěi jī yīn gōng, gù yǒu jīn rì zhī fù guì. jīn wú dì jī è jí yǐ, suī néng míng táo diǎn xíng, bù néng àn táo tiān gāng. tǎng yī dàn huò qǐ, jiā pò shēn wáng, bǐ shí yù qiān huáng quǎn chū dōng mén, bù kě de yě, wú chǐ zhī jù zhī.
國舅曰；「天下之理，積善者昌，積惡者亡，此一定不可易者。吾家累積陰功，故有今日之富貴。今吾弟積惡極矣，雖能明逃典刑，不能暗逃天綱。倘一旦禍起，家破身亡，彼時欲牽黃犬出東門，不可得也，吾恥之懼之。」

yú shì jǐn sàn jiā zī, zhōu jì pín fá zhī rén, bù wèn suǒ wèi. nǎi cí jiā bié yǒu, zhī shēn dào fú, yǐn jī shān yán, xiū xīn liàn xìng. shù zài zhī jiān, xīn yǔ dào hé, xíng suí shén huà.
於是盡散家貲，周濟貧乏之人，不問所為。乃辭家別友，隻身道服，隱跡山岩，修心煉性。數載之間，心與道合，形隨神化。

hū yī rì, zhōng lí dòng bīn yóu zhì qí chù, wèn yuē: xián jū xiū yǎng hé shì.
忽一日，鍾離、洞賓游至其處，問曰：「閒居修養何事。」

guó jiù yuē: qí tā wú suǒ zuò wèi, yù xiū cǐ dào ěr.
國舅曰：「其他無所作為，欲修此道耳。」

èr xiān yuē: dào ān zài?
二仙曰：「道安在？」

guó jiù zhǐ tiān.
國舅指天。

èr xiān yuē: tiān ān zài?
二仙曰：「天安在？」

guó jiù zhǐ xīn.
國舅指心。

zhōng lí xiào yuē: xīn jí tiān, tiān jí dào, què shí běn lái miàn mù yǐ. suì yǐn rù xiān bān.
鍾離笑曰：「心即天，天即道，卻識本來面目矣。」遂引入仙班。