gǔ zhī rén mù duǎn yú zì jiàn, gù yǐ jìng guān miàn zhì duǎn yú zì zhī, gù yǐ dào zhèng jǐ. gù jìng wú jiàn cī zhī zuì, dào wú míng guò zhī è. mù shī jìng, zé wú yǐ zhèng xū méi shēn shī dào, zé wú yǐ zhī mí huò. xī mén bào zhī xìng jí, gù pèi wéi yǐ huǎn yǐ dǒng ān yú zhī xīn huǎn, gù pèi xián yǐ zì jí. gù yǐ yǒu yú bǔ bù zú, yǐ zhǎng jī duǎn, zhī wèi míng zhǔ.
古之人目短于自见，故以镜观面；智短于自知，故以道正己。故镜无见疵之罪，道无明过之恶。目失镜，则无以正须眉；身失道，则无以知迷惑。西门豹之性急，故佩韦以缓已；董安于之心缓，故佩弦以自急。故以有余补不足，以长绩短，之谓明主。

tiān xià yǒu xìn shù sān: yī yuē zhì yǒu suǒ yǒu bù néng lì, èr yuē lì yǒu suǒ bù néng jǔ, sān yuē qiáng yǒu suǒ yǒu bù néng shèng. gù suī yǒu yáo zhī zhì ér wú zhòng rén zhī zhù, dà gōng bù lì yǒu wū huò zhī jìn ér bù dé rén zhù, bù néng zì jǔ yǒu bēn yù zhī qiáng ér wú fǎ shù, bù dé zhǎng shèng. gù shì yǒu bù kě dé, shì yǒu bù kě chéng. gù wū huò qīng qiān jūn ér zhòng qí shēn, fēi qí zhòng yú qiān jūn yě, shì bù biàn yě. lí zhū yì bǎi bù ér nán méi jié, fēi bǎi bù jìn ér méi jié yuǎn yě, dào bù kě yě. gù míng zhǔ bù qióng wū huò yǐ qí bù néng zì jǔ, bù kùn lí zhū yǐ qí bù néng zì jiàn. yīn kě shì, qiú yì dào, gù yòng lì guǎ ér gōng míng lì. shí yǒu mǎn xū, shì yǒu lì hài, wù yǒu shēng sǐ, rén zhǔ wèi sān zhě fā xǐ nù zhī sè, zé jīn shí zhī shì lí xīn yān. shèng xián zhī pǔ shēn yǐ. gǔ míng zhǔ guān rén, bù shǐ rén guān jǐ. míng yú yáo bù néng dú chéng, wū huò zhī bù néng zì jǔ, bēn yù zhī bù néng zì shèng, yǐ fǎ shù zé guān xíng zhī dào bì yǐ.
天下有信数三：一曰智有所有不能立，二曰力有所不能举，三曰强有所有不能胜。故虽有尧之智而无众人之助，大功不立；有乌获之劲而不得人助，不能自举；有贲、育之强而无法术，不得长胜。故势有不可得，事有不可成。故乌获轻千钧而重其身，非其重于千钧也，势不便也。离硃易百步而难眉睫，非百步近而眉睫远也，道不可也。故明主不穷乌获以其不能自举，不困离硃以其不能自见。因可势，求易道，故用力寡而功名立。时有满虚，事有利害，物有生死，人主为三者发喜怒之色，则金石之士离心焉。圣贤之朴深矣。古明主观人，不使人观己。明于尧不能独成，乌获之不能自举，贲育之不能自胜，以法术则观行之道毕矣。