zhèng dé dīng mǎo, xú héng shān cài wǒ zhāi zhū bái pǔ sān xiān shēng jǔ yú xiāng, bié wén chéng ér běi. wén chéng yán: xú yuē rén zhī wēn gōng, cài xī yuān zhī shēn qián, zhū shǒu zhōng zhī míng mǐn, jiē yǔ suǒ bù dǎi. gài sān xiān shēng jiē yǐ dīng mǎo lái xué, wén chéng zhī dì zǐ wèi zhī huò xiān zhě yě. guǐ yǒu, sān xiān shēng cóng wén chéng yóu sì míng shān, wǒ zhāi zì yǒng lè sì fǎn, bái pǔ zì dá xī fǎn, héng shān zé tóng rù xuě dòu, chūn fēng yí shuǐ zhī lè, zhēn yī shí zhī shèng shì yě. héng shān wèi dì zǐ zhī shǒu, suì yǐ liǎng xiān shēng cì zhī.
正德丁卯，徐橫山、蔡我齋、朱白浦三先生舉於鄉，別文成而北。文成言：「徐曰仁之溫恭，蔡希淵之深潛，朱守中之明敏，皆予所不逮。」蓋三先生皆以丁卯來學，文成之弟子未之或先者也。癸酉，三先生從文成游四明山，我齋自永樂寺返，白浦自妲溪返，橫山則同入雪竇，春風沂水之樂，真一時之盛事也。橫山為弟子之首，遂以兩先生次之。

cài zōng yǎn zì xī yuān, hào wǒ zhāi, shān yīn zhī bái yáng rén. xiāng shū shí nián ér qǔ jìn shì, liú wèi shù jí shì, bù kě, yǐ jiào shòu fèng mǔ. gū jiè bù wèi dāng dào suǒ xǐ, zhé qì qù. wén chéng yǐ wèi guī jì liáng shì, ér shāng yú jí pò. zài guò èr sān yuè, tuō bìng xíng, zé xíng jī mǐn rán. dú wèi jūn zǐ, ér rén wèi xiǎo rén, yì fēi rén rén zhōng shù zhī xīn yě. yǐ jiào shòu pú tián, fù bù wèi dāng dào suǒ xǐ. wén chéng jiè zhī yuē: qū qū wǎng zhé lóng chǎng, héng nì zhī jiā rì zhì, qì jīn sī zhī, zhèng dòng xīn rěn xìng dǐ lì qiē cuō zhī dì, qí shí nǎi zhǐ táng sè pái qiǎn, jìng chéng kōng guò, xī yě. xī yuān shěng kè jīng qiè, qí kěn suì zì yǐ wèi zhōng hū? yí jiào nán kāng, rù wèi tài xué zhù jiào nán kǎo gōng, shēng sì chuān dū xué qiān shì. lín jiàn sù wèi: xiān shēng zhōng yǒu yú yǎng, qí jiàn wài zhě zhī qīng, gù néng bì lì qiān rèn.
蔡宗兗字希淵，號我齋，山陰之白洋人。鄉書十年而取進士，留為庶吉士，不可，以教授奉母。孤介不為當道所喜，輒棄去。文成以為「歸計良是，而傷於急迫。再過二三月，託病行，則形跡泯然。獨為君子，而人為小人，亦非仁人忠恕之心也。」已教授莆田，復不為當道所喜。文成戒之曰：「區區往謫龍場，橫逆之加日至，迄今思之，正動心忍性砥礪切磋之地，其時乃止搪塞排遣，竟成空過，惜也。希淵省克精切，其肯遂自以為忠乎？」移教南康，入為太學助教、南考功，陞四川督學僉事。林見素謂：「先生中有餘養，祇見外者之輕，故能壁立千仞。」