gù yīng xiáng zì wéi xián, hào ruò xī, hú zhī zhǎng xìng rén. hóng zhì yǐ chǒu jìn shì. shòu ráo zhōu fǔ tuī guān. táo yuán dòng kòu luàn, lüè lè píng lìng yǐ qù, xiān shēng dān shēn kòu zéi lěi, chū lìng, zéi yì jiě qù. rù wèi jǐn yī wèi jīng lì, chū qiān guǎng dōng lǐng dōng dào shì, tǎo píng tīng zhāng kòu hǎi kòu chēn guì kòu, bàn suì jiān sān jié. chén háo luàn dìng, yí jiāng xī fù shǐ, fēn xún nán chāng, fǔ xún chuāng yí, zhāo jí liú wáng, jiē shàn hòu shì yí. lì yuàn mǎ sì qīng. bēn mǔ sàng, bù hòu dài, jiā jū zhě shí wǔ nián. zài qǐ yuán rèn. shí fāng yì zhēng yuán jiāng, xiān shēng yǐ nà jiàn gū tún, kùn shòu bù kě jí. huì qiān nán bīng bù shì láng yǐ qù. hòu zhì zhě chū shī, bù zhèng xú bō shí sǐ yān. jiā jìng gēng xū, shēng xíng bù shàng shū. xiān shēng yǐ lì fán, yǐn zhī zhě dé yì wèi chū rù, mìng láng guān wú wéi yuè lù wěn dìng wèi yǒng lì, zài cáo zhōng jiǎng bá yú lín yuán měi, yóu shì zhī míng tiān xià. fēn yí zài zhèng fǔ, tóng nián shēng bù gǎn yàn xíng. xiān shēng yǐ qí jiù zì chù, fēn yí bù yuè, yǐ yuán guān chū nán jīng. guǐ chǒu zhì shì, yòu shí èr nián zú, nián bā shí sān.
顧應祥字惟賢，號箬溪，湖之長興人。弘治乙丑進士。授饒州府推官。桃源洞寇亂，掠樂平令以去，先生單身叩賊壘，出令，賊亦解去。入為錦衣衛經歷，出僉廣東嶺東道事，討平汀、漳寇、海寇、郴、桂寇，半歲間三捷。宸濠亂定，移江西副使，分巡南昌，撫循瘡痍，招集流亡，皆善後事宜。歷苑馬寺卿。奔母喪，不候代，家居者十五年。再起原任。時方議征元江，先生以那鑑孤豚，困獸不可急。會遷南兵部侍郎以去。後至者出師，布政徐波石死焉。嘉靖庚戌，陞刑部尚書。先生以例繁，引之者得意為出入，命郎官吳維岳、陸穩定為永例，在曹中獎拔於鱗、元美，由是知名天下。分宜在政府，同年生不敢鴈行。先生以耆舊自處，分宜不悅，以原官出南京。癸丑致仕，又十二年卒，年八十三。

xiān shēng hǎo dú shū, jiǔ liú bǎi jiā jiē shí qí shǒu wěi, ér yóu jīng yú suàn xué. jīn suǒ chuán cè yuān hǎi jìng hú shǐ suàn shù shòu shí lì cuō yào, jiē qí suǒ zhe yě. shǎo shòu yè yú yáng míng. yáng míng mò, xiān shēng jiàn chuán xí xù lù, mén rén wèn dá duō yǒu wèi dāng yú xīn zhě, zuò chuán xí lù yí. lóng xī zhì zhī yì lüè yì zhāi qí kě yí zhě biàn zhī. dà dǐ wèi: liáng zhī zhě, xìng zhī suǒ fā yě, rì yòng zhī jiān, niàn lǜ chū fā, huò shàn huò è, huò gōng huò sī, qǐ bù zì zhī zhī? zhī qí bù dāng wèi ér yóu wèi zhī zhě, sī yù zhī xīn zhòng ér shù jǐ zhī xīn hūn yě. gǒu néng yú yì qǐ zhī shí, chá qí wèi è yě, zé měng shěng ér lì qù zhī, qù yī è niàn, zé shēng yī shàn niàn yǐ. niàn niàn qù è wèi shàn, zé yì zhī suǒ fā, xīn zhī suǒ cún, jiē tiān lǐ, shì zhī wèi zhī xíng hé yī. zhī zhī fēi nán, ér xíng zhī wèi nán. jīn yuē shèng rén zhī xué, zhì liáng zhī ér yǐ yǐ. rén rén jiē shèng rén yě, wú xīn zhōng zì yǒu yī shèng rén, zì néng xiào, zì néng dì. ér yú niàn lǜ zhī wēi, qǔ shě zhī jì, zé wèi zhī jiǎng, rèn qí yì xiàng ér wèi zhī, yuē shì wú zhī liáng zhī yě. zhī xíng hé yī zhě, gù rú shì hū? xiān shēng zhī yán, yǐ yáng míng zhī shàn zhī è shì liáng zhī, wèi shàn qù è wèi gé wù wèi zhǔn de, rán yáng míng diǎn chū zhī shàn zhī è yuán bù cóng fā chù yán, dì míng zhī shàn zhī è wèi zì rán zhī běn tǐ, gù yòu yuē: liáng zhī wèi wèi fā zhī zhōng. ruò xiàng fā shí rèn qǔ, zé shàn è zá róu, zhōng shì bù néng qīng chǔ, jí jiàn jiàn mán bù guò zhào xīn, yì shì kè fá yuàn yù bù xíng yě. zhī zhī ér hòu xíng zhī, fāng wèi hé yī. qí shì zhī xíng zhōng pàn liǎng yàng, jiē fēi shī mén zhī zhǐ yě.
先生好讀書，九流百家皆識其首尾，而尤精於算學。今所傳《測淵海鏡》、《弧矢算術》、《授時曆撮要》，皆其所着也。少受業於陽明。陽明歿，先生見《傳習續錄》，門人問答多有未當於心者，作《傳習錄疑》。龍溪《致知議略》亦摘其可疑者辨之。大抵謂：「良知者，性之所發也，日用之間，念慮初發，或善或惡，或公或私，豈不自知之？知其不當為而猶為之者，私慾之心重而恕己之心昏也。苟能於一起之時，察其為惡也，則猛省而力去之，去一惡念，則生一善念矣。念念去惡為善，則意之所發，心之所存，皆天理，是之謂知行合一。知之非難，而行之為難。今曰『聖人之學，致良知而已矣。人人皆聖人也，吾心中自有一聖人，自能孝，自能弟』。而於念慮之微，取捨之際，則未之講，任其意向而為之，曰『是吾之良知也』。知行合一者，固如是乎？」先生之言，以陽明「知善知惡是良知，為善去惡為格物」為準的，然陽明點出知善知惡原不從發處言，第明知善知惡為自然之本體，故又曰：「良知為未發之中。」若向發時認取，則善惡雜揉，終是不能清楚，即件件瞞不過照心，亦是克伐怨欲不行也。知之而後行之，方為合一。其視知行終判兩樣，皆非師門之旨也。