lù chéng zì yuán jìng, yòu zì qīng bó, hú zhī guī ān rén. zhèng dé dīng chǒu jìn shì. shòu xíng bù zhǔ shì, yì dà lǐ bù hé, bà guī. hòu huǐ qián yì zhī fēi, shàng yán chén yǐ jīng shù qiǎn duǎn, léi tóng wàng hé, zhì zhī chén shī wáng shǒu rén, shǐ yǒu dìng lùn. chén bù gǎn zì mèi běn xīn, jǐn fā lù qián qiān, yǐ tīng tiān zhū. zhào fù yuán guān. míng lún dà diǎn chéng, shàng jiàn xiān shēng qián shū, è qí fǎn fù, suì chì bù yòng. xiān shēng yǐ duō bìng, cóng shì yú yǎng shēng, wén chéng yǔ zhī yǐ yǎng dé. yǎng shēn zhǐ shì yī shì, guǒ néng jiè shèn kǒng jù, zé shén zhù qì zhù jīng zhù, ér zhǎng shēng jiǔ shì zhī shuō, yì zài qí zhōng yǐ. yǒu yì wén chéng zhī xué zhě, xiān shēng tiáo wèi liù biàn, yù shàng zòu, wén chéng wén ér zhǐ zhī. chuán xí lù zì yuē rén fā duān, qí cì jí wèi xiān shēng suǒ jì. péng yǒu jiàn zhī, yīn cǐ duō yǒu xǐng wù, gài shù tiáo jiē qiè wèn, fēi xiān shēng mò kěn rú cǐ tǔ lù, jiù tǔ lù yì mò néng rú cǐ qū zhé xiáng jǐn yě. gù yáng míng wèi: yuē rén mò, wú dào yì gū, zhì wàng yuán jìng zhě bù qiǎn. zhí fù sàng, āi huǐ shī míng. xú xué mó yǐ xiān shēng fù guān yī shū, bù shèng xī yòng zhī niàn, qū féng shí hǎo, cǐ yǐ xiǎo rén zhī xīn, dù jūn zǐ zhī fù zhě yě. dà dǐ shì rú zhī lùn guò, yǐ tiān xià wèi zhòng, ér bù fǎn qí běn xīn zhī suǒ ān. yǒng jiā huò wèn, tiān xià wài wù yě, fù zǐ tiān lún yě, gǔ sǒu shā rén, shùn qiè fù ér táo, zhī yǒu fù ér bù zhī yǒu tiān xià yě. shèng rén fù qǐ, bù yì sī yán. yáng míng suǒ wèi xīn jí lǐ yě, zhèng zài cǐ děng chù jiàn zhī. shì rú yǐ lǐ zài tiān dì wàn wù, gù qiān wǎn qián dài yǐ qiú zhǔn zé, suǒ yǐ xuán jué ěr. xiān shēng chū gù yú shì lùn, yǐ ér lǐ míng zhàng luò, qí shì qián yì yóu fèn tǔ yě. yáng míng zhī yǒng jiā zhī wèi xiǎo rén, bù dāng yán zé, gù bù shè lùn wèi gāo. xiān shēng yǐ jīng lùn liè, zhī fēi gǎi guò, shǐ rén jiē yǎng, qǐ bù zhī xián yí zhī dāng bì zāi? yì zì xìn qí xīn ér yǐ. xué mó zhǔn zhī yǐ bǐ qíng, bù zhī tiān xià yǒu bù gù huǐ yù zhě, xì rán xiào qí páng yě.
陸澄字原靜，又字清伯，湖之歸安人。正德丁丑進士。授刑部主事，議大禮不合，罷歸。後悔前議之非，上言「臣以經術淺短，雷同妄和，質之臣師王守仁，始有定論。臣不敢自昧本心，謹發露前愆，以聽天誅」。詔復原官。《明倫大典》成，上見先生前疏，惡其反覆，遂斥不用。先生以多病，從事於養生，文成語之以養德。養身只是一事，果能戒慎恐懼，則神住、氣住、精住，而長生久視之說，亦在其中矣。有議文成之學者，先生條為六辨，欲上奏，文成聞而止之。《傳習錄》自曰仁發端，其次即為先生所記。朋友見之，因此多有省悟，蓋數條皆切問，非先生莫肯如此吐露，就吐露亦莫能如此曲折詳盡也。故陽明謂：「曰仁歿，吾道益孤，致望原靜者不淺。」執父喪，哀毀失明。徐學謨以先生復官一疏，不勝希用之念，曲逢時好，此以小人之心，度君子之腹者也。大抵世儒之論過，以天下為重，而不返其本心之所安。永嘉或問，天下外物也，父子天倫也，瞽瞍殺人，舜竊負而逃，知有父而不知有天下也。聖人復起，不易斯言。陽明所謂心即理也，正在此等處見之。世儒以理在天地萬物，故牽挽前代以求準則，所以懸絕耳。先生初錮於世論，已而理明障落，其視前議猶糞土也。陽明知永嘉之為小人，不當言責，故不涉論為高。先生已經論列，知非改過，使人皆仰，豈不知嫌疑之當避哉？亦自信其心而已。學謨准之以鄙情，不知天下有不顧毀譽者，咥然笑其旁也。