gān fú zhōng, yǒu lǐ shǐ jūn chū mù bà guī, jū zài dōng luò. shēn gǎn yī guì jiā jiù ēn, yù zhào zhū zǐ cóng róng. yǒu jìng ài sì sēng shèng gāng zhě, cháng suǒ wǎng lái, lǐ yīn yǐ jù yàn wèi shuō. sēng yuē:" mǒu yǔ wèi mén tú jiǔ yǐ. měi guān qí shí, qióng jí shuǐ lù zī wèi cháng zhuàn bì yǐ tàn chuī, wǎng wǎng bù qiè qí yì. cǐ nǎi jiāo yì chéng xìng, shǐ jūn zhào zhī kě hū?" lǐ yuē:" ruò zhū xiàng suǐ bái xīng chún, kǒng wèi néng zhì zhǐ yú jīng bàn xiǎo yán, yì wèi wéi nán." yú shì guǎng qiú zhēn yì, bǐ qī nú qīn wèi diào dǐng, bèi chén qǐ xí diāo pán. xuǎn rì yāo zhì.
乾符中，有李使君出牧罢归ō，居在东洛。深感一贵家旧恩，欲召诸子从容。有敬爱寺僧圣刚者，常所往来，李因以具宴为说。僧曰："某与为门徒久矣。每观其食，穷极水陆滋味；常馔必以炭炊，往往不惬其意。此乃骄逸成性，使君召之可乎？"李曰："若朱象髓、白猩唇，恐未能致；止于精办小筵，亦未为难。"于是广求珍异，俾妻孥亲为调鼎，备陈绮席雕盘。选日邀致。

dì xiōng liè zuò, jīn chí yǎn ruò bīng yù. yáo xiū měi zhì, céng bù rù kǒu zhǔ rén yī zhī zài sān, wéi zhān guǒ shí ér yǐ. jí zhì bīng cān, jù zhì yī chí yú kǒu, gè xiāng miǎn liáng jiǔ, xián ruò niè bò tūn zhēn. lǐ mò jiū qí yóu, dàn yǐ shī rèn wèi xiè.
弟兄列坐，矜持俨若冰玉。肴羞每至，曾不入口；主人揖之再三，唯沾果实而已。及至冰餐，具置一匙于口，各相眄良久，咸若啮檗吞针。李莫究其由，但以失饪为谢。

míng rì fù jiàn shèng gāng, bèi shù zhū zǐ qíng mào. sēng yuē:" qián zhě suǒ shuō qǐ miù zāi!"
明日复见圣刚，备述诸子情貌。僧曰：“前者所说岂谬哉！”

jì ér, zào qí mén ér wèn zhī yuē:" lǐ shǐ jūn tè bèi yī yán, yáo zhuàn kě wèi fēng jié, hé bù lüè lǐng qí yì?"
既而，造其门而问之曰：“李使君特备一筵，肴馔可谓丰洁，何不略领其意？”

zhū zǐ yuē:" fán zhì jiān hé wèi dé fǎ."
诸子曰：“燔炙煎和未得法。”

sēng yuē:" tā wù zòng bù kě shí, tàn chuī zhī cān, yòu xián hé shì?"
僧曰：“他物纵不可食，炭炊之餐，又嫌何事？”

nǎi yuē:" shàng rén wèi zhī, fán yǐ tàn chuī zhuàn, xiān shāo lìng shú, wèi zhī' liàn tàn', fāng kě rù cuàn bù rán, yóu yǒu yān qì. lǐ shǐ jūn zhái tàn bù jīng liàn, shì yǐ nán shí."
乃曰：“上人未知，凡以炭炊馔，先烧令熟，谓之‘炼炭’，方可入爨；不然，犹有烟气。李使君宅炭不经炼，是以难食。”

sēng fǔ zhǎng dà xiào yuē:" cǐ zé fēi pín dào suǒ zhī yě!"
僧拊掌大笑曰：“此则非贫道所知也！”

jí cháo kòu xiàn luò, cái chǎn piāo lüè jù jīng kūn zhòng shù rén, nǎi yǔ shèng gāng tóng cuàn, qián fú shān gǔ, bù shí zhě zhì yú sān rì, zéi fēng shāo yuǎn, tú bù jiāng wǎng hé qiáo. dào zhōng xiǎo diàn shǐ kāi, yǐ tuō sù wèi cān ér mài. sēng náng zhōng yǒu qián shù bǎi, mǎi yú tǔ bēi tóng shí fù xiāo jì shén, gāo liáng zhī měi bù rú. sēng xiào ér wèi zhī yuē:" cǐ fēi liàn tàn suǒ chuī, bù zhī kān yǔ láng jūn chī fǒu?"
及巢寇陷落，财产剽掠俱荆昆仲数人，乃与圣刚同窜，潜伏山谷，不食者至于三日，贼锋稍远，徒步将往河桥。道中小店始开，以脱粟为餐而卖。僧囊中有钱数百，买于土杯同食；腹枵既甚，膏粱之美不如。僧笑而谓之曰：“此非炼炭所炊，不知堪与郎君吃否？”

jiē dī tóu cán tiǎn, wú fù cí duì.
皆低头惭靦，无复词对。