dà hé zhōng, yǒu chǔ shì yáo kūn, bù qiú róng dá, cháng yǐ diào yú zì shì. jū yú dōng luò wàn ān shān nán, yǐ qín zūn zì yí. qí cè yǒu liè rén, cháng yǐ wǎng qǔ hú miǎn wèi yè kūn xìng rén, héng shōu shú yǐ fàng zhī, rú cǐ huó zhě shù bǎi. kūn jiù yǒu zhuāng, zhì yú sōng lǐng pú tí sì, kūn chí qí jià ér shú zhī. qí zhī zhuāng sēng huì zhǎo, xíng xiōng, cháng yú qù chù záo jǐng, shēn shù zhàng, tóu yǐ huáng jīng shù bǎi jīn, qiú rén shì fú, guān qí biàn huà. nǎi yǐn kūn dà zuì, tóu yú jǐng zhōng, yǐ wèi shí yàn qí jǐng. kūn jí xǐng, wú jì yuè chū, dàn jī rú huáng jīng ér yǐ.
大和中，有处士姚坤，不求荣达，常以钓渔自适。居于东洛万安山南，以琴尊自怡。其侧有猎人，常以网取狐免为业；坤性仁，恒收赎以放之，如此活者数百。坤旧有庄，质于嵩岭菩提寺，坤持其价而赎之。其知庄僧惠沼，行凶，常于阒处凿井，深数丈，投以黄精数百斤，求人试服，观其变化。乃饮坤大醉，投于井中，以碨石咽其井。坤及醒，无计跃出，但饥茹黄精而已。

rú cǐ shù rì yè, hū yǒu rén yú jǐng kǒu zhào kūn xìng míng, wèi kūn yuē:" wǒ hú yě, gǎn jūn huó wǒ zǐ sūn bù shǎo, gù lái jiào jūn. wǒ, hú zhī tōng tiān zhě, chū xué yú jiā, yīn shàng qiào, nǎi kuī tiān hàn xīng chén, yǒu suǒ mù yān, hèn shēn bù néng fèn fēi, suì níng xì zhù shén, hū rán bù jué fēi chū, niè xū jià yún, dēng tiān hàn, jiàn xiān guān ér lǐ zhī. jūn dàn néng chéng shén mǐn lǜ, zhù xì xuán xū, rú cǐ jīng què, bù sān xún ér zì fēi chū, suī qiào zhī zhì wēi, wú suǒ ài yǐ."
如此数日夜，忽有人于井口召坤姓名，谓坤曰：“我狐也，感君活我子孙不少，故来教君。我，狐之通天者，初穴于家，因上窍，乃窥天汉星辰，有所慕焉，恨身不能奋飞，遂凝盻注神，忽然不觉飞出，蹑虚驾云，登天汉，见仙官而礼之。君但能澄神泯虑，注盻玄虚，如此精确，不三旬而自飞出，虽窍之至微，无所碍矣。”

kūn yuē:" rǔ hé suǒ jù yé?"
坤曰：“汝何所据耶？”

hú yuē:" jūn bù wén xī shēng jīng yún:" shén néng fēi xíng, yì néng yí shān."
狐曰：“君不闻《西升经》云：“神能飞形，亦能移山。”

jūn qí nǔ lì!"
君其努力！”

yán qì ér qù. kūn xìn qí shuō, yī ér xíng zhī, yuē yī yuè, hū néng tiào chū yú wèi kǒng zhōng. suì jiàn sēng dà hài, shì qí jǐng, yī rán, sēng lǐ kūn, jí qí shì. kūn gào yuē:" dàn yú zhōng ěr huáng jīng yī yuè, shēn qīng rú shén, zì néng fēi chū, qiào suǒ bù ài."
言讫而去。坤信其说，依而行之，约一月，忽能跳出于碨孔中。遂见僧；大骇，视其井，依然，僧礼坤，诘其事。坤告曰：“但于中饵黄精一月，身轻如神，自能飞出，窍所不碍。”

sēng rán zhī, qiǎn dì zǐ yǐ suǒ zhuì xià yuē dì zǐ yī yuè hòu lái kuī. dì zǐ rú qí yán, yuè yú lái kuī, sēng yǐ bì yú jǐng ěr. kūn guī xún rì, yǒu nǚ zǐ, zì chēng yāo táo, xié kūn, yún" shì fù jiā nǚ, wù wèi nián shào yòu chū, shī zōng, bù kě fù fǎn, yuàn chí jī zhǒu". kūn jiàn qí yāo lì yě róng, zhì yú piān shí shū zhá, jù néng jīng zhì. kūn yì niàn zhī. hòu kūn yìng zhì, qiè yāo táo rù jīng, zhì pán dòu guǎn, yāo táo bù lè, qǔ bǐ tí zhú jiǎn wèi shī yī shǒu yuē:" qiān huá jiǔ yù xiàng rén jiān, yù shě qiān huá gèng cǎn yán. zòng yǒu qīng qiū jīn yè yuè, wú yīn zhòng zhào jiù yún huán."
僧然之，遣弟子以索坠下、约弟子一月后来窥。弟子如其言，月余来窥，僧已毙于井耳。坤归旬日，有女子，自称夭桃，谐坤，云“是富家女，误为年少诱出，失踪，不可复返，愿持箕帚”。坤见其妖丽冶容，至于篇什书札，俱能精至。坤亦念之。后坤应制，挈夭桃入京，至盘豆馆，夭桃不乐，取笔题竹简为诗一首曰：“铅华久御向人间，欲舍铅华更惨颜。纵有青丘今夜月，无因重照旧云鬟。”

yín fěng jiǔ zhī, kūn yì jué rán.
吟讽久之，坤亦矍然。

hū yǒu cáo mù, qiǎn rén zhí liáng quǎn, jiāng xiàn péi dù rù guǎn. quǎn jiàn yāo táo, nù mù chè suǒ, dūn bù shàng jiē. yāo táo yì ér wèi hú, tiào shàng quǎn bèi, jué qí mù. quǎn jīng, téng hào chū guǎn, wàng jīng shān ér cuàn, kūn dà hài zhú zhī, xíng shù lǐ, quǎn yǐ bì, hú jí bù zhī suǒ zhī. kūn chóu chàng bēi xī, jǐn rì bù néng qián jìn, jí yè, yǒu lǎo rén qiè měi yùn yì kūn, yún" shì jiù xiāng shí". jì yǐn, kūn zhōng mò néng dá xiāng shí zhī yóu. lǎo rén yǐn bà, cháng yī ér qù, yún:" bào jūn yì zú yǐ wú sūn yì wú yàng."
忽有曹牧，遣人执良犬，将献裴度；入馆。犬见夭桃，怒目掣锁，蹲步上阶。夭桃亦儿为狐，跳上犬背，抉其目。犬惊，腾号出馆，望荆山而窜，坤大骇逐之，行数里，犬已毙，狐即不知所之。坤惆怅悲惜，尽日不能前进，及夜，有老人挈美酝诣坤，云“是旧相识”。既饮，坤终莫能达相识之由。老人饮罢，长揖而去，云：“报君亦足矣；吾孙亦无恙。”

suì bú jiàn. kūn fāng wù hú yě. hòu jì wú wén yǐ.
遂不见。坤方悟狐也。后寂无闻矣。