yuè zhōng wú jiā shí. dǒng wén jiǎn zhāi zhōng yī shí, lěi kuài zhèng gǔ, zhú zhà shù kǒng, shū shuǎng míng yì, bù zuò líng jué bō guǐ, zhū miǎn huā shí gāng suǒ yí, lù fàng wēng jiā wù yě. wén jiǎn shù zhī tíng chú, shí hòu zhǒng tī yá sōng yī zhū, pì èr fù jiàn, yǔ shí yì xiāng de. wén jiǎn xuān qí běi, míng dú shí xuān, shí zhī xuān dú zhī wú yì yě. shí kuì xiān shēng dú shū qí zhōng, lēi míng zhì zhī. dà jiāng yǐ nán huā shí gāng yí shí, yǐ wú mén xú qīng zhī jiā yī shí wèi shí zǔ. shí gāo zhàng wǔ, zhū miǎn yí zhōu zhōng, shí pán chén tài hú dǐ, mì bù dé, suì bù guǒ xíng. hòu guī wū chéng dǒng shì, zài zhì zhōng liú, chuán fù fù. dǒng shì pò zī mù shàn rù shuǐ zhě qǔ zhī. xiān dé qí pán, chà yì zhī, yòu nì shuǐ qǔ shí, shí yì xuán qǐ.
越中無佳石。董文簡齋中一石，磊塊正骨，窋咤數孔，疏爽明易，不作靈譎波詭，朱勔花石綱所遺，陸放翁家物也。文簡豎之庭除，石後種剔牙松一株，辟咡負劍，與石意相得。文簡軒其北，名「獨石軒」，石之軒獨之無異也。石簣先生讀書其中，勒銘志之。大江以南花石綱遺石，以吳門徐清之家一石為石祖。石高丈五，朱勔移舟中，石盤沉太湖底，覓不得，遂不果行。後歸烏程董氏，載至中流，船復覆。董氏破資募善入水者取之。先得其盤，詫異之，又溺水取石，石亦旋起。

shí rén bǐ zhī yán jīn jiàn yān. hòu shù shí nián, suì wèi xú shì yǒu. zài chuán zhì qīng zhī, yǐ sān bǎi jīn shù zhī. shí lián dǐ gāo èr zhàng xǔ, biàn huàn bǎi chū, wú kě míng zhuàng. dà yuē rú wú wú qí yóu huáng shān, jiàn yī guài shí, zhé chēn mù jiào yuē: qǐ yǒu cǐ lǐ! qǐ yǒu cǐ lǐ!
時人比之延津劍焉。後數十年，遂為徐氏有。再傳至清之，以三百金豎之。石連底高二丈許，變幻百出，無可名狀。大約如吳無奇游黃山，見一怪石，輒瞋目叫曰：「豈有此理！豈有此理！」