yǒu wáng xiān shēng zhě, jiā yú wū jiāng shàng, yǐn qí jī, yóu shì lǐ rén bù néng biàn, huò yǐ wèi yāo wàng. yī rì, lǐ zhōng huǒ qǐ, yán shāo lú shě, shēng jí wǎng shì zhī, lì shēng hū yuē: huǒ qiě zhǐ, huǒ qiě zhǐ. yú shì huǒ miè. lǐ rén shǐ qí zhī. zhǎng qìng zhōng, yǒu hóng nóng yáng huì zhī, zì zhǎng ān dōng yóu wú chǔ, xíng zhì wū jiāng, wén xiān shēng gāo zhú, jiù mén wǎng yè. xiān shēng dài xuán xiāo jīn, yī hè yī, yǐn jǐ ér zuò, fēng gǔ qīng měi. huì zhī zài bài bèi lǐ, xiān shēng gǒng yī ér yǐ, mìng huì zhī zuò qí cè. qí yì lùn xuán chàng, jiǒng chū yì biǎo. huì zhī yù jiàn mù, yú shì liú sù. shì rì nǎi bā yuè shí èr rì yě. xiān shēng zhào qí nǚ qī niáng zhě, nǎi yī lǎo yù yě, nián qī shí yú, fā jǐn bái, fú zhàng ér lái, xiān shēng wèi huì zhī yuē: cǐ wǒ nǚ yě, duò ér bù hǎo dào, jīn qiě lǎo yǐ. jì ér wèi qī niáng yuē: rǔ wèi wú kè zhǐ, zhuàng jīn xī zhī yuè, zhì yú shì dōng yuán shàng. yǒu qǐng, qī niáng yǐ zhǐ yuè shī yú yuán shàng. xī yǒu qí guāng zì fā, dòng zhào yī shì, xiān háo jǐn biàn. huì zhī jīng tàn bù cè. jí xiǎo jiāng qù, xiān shēng yǐ zhàng huà dì, é yǒu chén qǐ, tiān dì jǐn huì, jiǔ zhī chén liǎn, shì qí tíng, zé xuán yá jùn xiǎn, shān gǔ zhòng dié, qián yǒu jī shí jǐn mù. huì zhī jì rán bèi hàn, máo fà shù lì. xiān shēng yuē: líng gǔ sù qiān, wú zǐ ān suǒ guī hū? huì zhī yì kǒng, sǎ qì yán yuē: chéng bù zhī yī dàn yǒu sāng tián zhī biàn, qǐ xiān dōu shùn xī, ér chén shì yǐ qiān suì hū? xiān shēng xiào yuē: zi wú jù yě. suǒ yǐ wèi yú ěr. yú shì chí zhǒu sǎo qí tíng, yòu yǒu chén qǐ. yǒu qǐng, chén liǎn, mén tíng rú jiù. huì zhī xǐ, jí chí mǎ ér qù.
有王先生者，家於烏江上，隱其跡，由是里人不能辨，或以為妖妄。一日，里中火起，延燒廬舍，生即往視之，厲聲呼曰：「火且止，火且止。」於是火滅。里人始奇之。長慶中，有弘農楊晦之，自長安東遊吳楚，行至烏江，聞先生高躅，就門往謁。先生戴玄綃巾，衣褐衣，隱几而坐，風骨清美。晦之再拜備禮，先生拱揖而已，命晦之坐其側。其議論玄暢，迥出意表。晦之愈健慕，於是留宿。是日乃八月十二日也。先生召其女七娘者，乃一老嫗也，年七十餘，發盡白，扶杖而來，先生謂晦之曰：「此我女也，惰而不好道，今且老矣。」既而謂七娘曰：「汝為吾刻紙，狀今夕之月，置於室東垣上。」有頃，七娘以紙月施於垣上。夕有奇光自發，洞照一室，纖毫盡辨。晦之驚嘆不測。及曉將去，先生以杖畫地，俄有塵起，天地盡晦，久之塵斂，視其庭，則懸崖峻險，山谷重疊，前有積石盡目。晦之悸然背汗，毛髮豎立。先生曰：「陵谷速遷，吾子安所歸乎？」晦之益恐，灑泣言曰：「誠不知一旦有桑田之變，豈仙都瞬息，而塵世已千歲乎？」先生笑曰：「子無懼也。所以為娛耳。」於是持帚掃其庭，又有塵起。有頃，塵斂，門庭如舊。晦之喜，即馳馬而去。