xīn chāng lǐ shàng shū wēn zào zhái, sāng dào mào cháng jū zhī. tíng yǒu èr bǎi shù shén gāo. sāng shēng yuē: fū rén zhī suǒ jū, gǔ mù fān mào zhě, jiē yí qù zhī. qiě mù shèng zé tǔ shuāi, yóu shì jū rén yǒu bìng zhě, nǎi tǔ shuāi zhī zhì yě. yú shì yǐ tiě shù shí jūn zhèn yú bǎi shù xià. jì ér gào rén yuē: hòu yǒu jū, fā wú suǒ zhèn zhī dì zhě, qí jiā zhǎng dāng sǐ. táng dà hé jiǔ nián, wēn zào jū qí zhái, yīn xiū jiàn táng yǔ, suì fā dì dé sāng shēng suǒ zhèn zhī tiě. hòu shù rì zào guǒ zú.
新昌里尚書溫造宅，桑道茂嘗居之。庭有二柏樹甚高。桑生曰：「夫人之所居，古木蕃茂者，皆宜去之。且木盛則土衰，由是居人有病者，乃土衰之致也。」於是以鐵數十鈞鎮於柏樹下。既而告人曰：「後有居，發吾所鎮之地者，其家長當死。」唐大和九年，溫造居其宅，因修建堂宇，遂發地得桑生所鎮之鐵。後數日造果卒。