qián lóng rén wǔ jiǔ yuè, mén rén wú huì shū yāo yī fú jī zhě zhì, jiàng xiān yú yú lǜ yì xuān zhōng, xià tán shī yuē: shěn xiāng tíng pàn yàn yáng tiān, dǒu jiǔ céng tí shī bǎi piān, èr bā yāo ráo qīn pěng yàn, zhì jīn shēn dài yù lú yān, mǎn chéng fēng yè jì mén qiū, wǔ bǎi nián qián gǎn jiù yóu, ǒu yǔ péng lái xiān zǐ yù, xiāng xié biàn shàng jiǔ lóu jiā. yú yuē: rán zé qīng lián jū shì yé? pī yuē: rán. zhào chūn jiàn tū qǐ wèn yuē: dà xiān dǒu jiǔ bǎi piān, shì bù zài shěn xiāng tíng shàng yáng guì fēi mǎ wéi yǔn yù, nián yǐ sān shí yǒu bā, shì ěr shí bù zhǐ shí liù suì dà xiān píng shēng zú jī, wèi zhì yú yáng, hé yǐ hū gǎn jiù yóu tiān bǎo zhì jīn, yì bù zhǐ wǔ bǎi nián, hé yǐ dà xiān wù jì? jī wéi pī wǒ zuì yù mián sì zì, zài kòu zhī bù dòng yǐ. dà dǐ jī xiān duō líng guǐ suǒ tuō, rán shàng shí yǒu suǒ píng fù, cǐ fú jī zhě zé shì cū jiě yín yǒng zhī rén, liàn shǒu fǎ ér wèi zhī, gù bì cǐ rén yǔ yī rén gòng fú, nǎi néng chéng zì, yì yī rén zé bù néng shū. qí shī yì jiē liú lián guāng jǐng, chù chù kě yòng, zhī jué fēi gǔ rén jiàng tán yě. ěr rì cù wèi chūn jiàn suǒ zhōng, jiǒng pò zhī zhuàng kě jū. hòu ǒu yǔ dài shù cháng dōng yuán yì jí, dōng yuán hài yuē: cháng jiàn bié yī fú jī rén, tài bái jiàng tán, yì shì cǐ èr shī, dàn gǎi mǎn chéng wèi mǎn lín, jì mén wèi dà jiāng ěr. zhī jiāng hú yóu shì, zì yǒu cǐ zhǒng gǎo běn, zhuǎn xiāng shòu shòu, gù bù zú shēn jié yǐ. sòng méng quán qián bèi yì yuē: yǒu yī fú jī zhě zhì dé zhōu, shī qǐng kè jí chéng, hòu jiǎn zhī, jiē cūn shū shī xué dà chéng zhōng jù yě.
乾隆壬午九月，門人吳惠叔邀一扶乩者至，降仙於余綠意軒中，下壇詩曰：沈香亭畔艷陽天，斗酒曾題詩百篇，二八妖嬈親捧硯，至今身帶御爐煙，滿城風葉薊門秋，五百年前感舊遊，偶與蓬萊仙子遇，相攜便上酒樓家。余曰：然則青蓮居士耶？批曰：然。趙春澗突起問曰：大仙斗酒百篇，似不在沈香亭上；楊貴妃馬嵬隕玉，年已三十有八，似爾時不止十六歲；大仙平生足跡，未至漁陽，何以忽感舊遊；天寶至今，亦不止五百年，何以大仙誤記？乩惟批我醉欲眠四字，再叩之不動矣。大抵乩仙多靈鬼所託，然尚實有所憑附，此扶乩者則似粗解吟詠之人，煉手法而為之，故必此人與一人共扶，乃能成字，易一人則不能書。其詩亦皆流連光景，處處可用，知決非古人降壇也。爾日猝為春澗所中，窘迫之狀可掬。後偶與戴庶常東原議及，東原駭曰：嘗見別一扶乩人，太白降壇，亦是此二詩，但改滿城為滿林，薊門為大江 耳。知江湖游士，自有此種稿本，轉相授受，固不足深詰矣。宋蒙泉前輩亦曰：有一扶乩者至德州，詩頃刻即成，後檢之，皆村書詩學大成中句也。

tián zhàng gēng yě, tǒng bīng zhù bā ěr kù ěr shí jí bā lǐ kūn, kūn zì yǐ chuī chún shēng dú zhī, jí kù ěr zhī hé shēng. jūn shì záo jǐng dé yī jìng, zhì zuò jīng miào, míng zì fēi lì fēi bā fēn lì jí jīn zhī kǎi shū, bā fēn jí jīn zhī lì shū, shì jǐng lóng zhōng míng, wéi tǔ shí duō bō sǔn, tián zhàng shén bǎo xī zhī, cháng yǐ zì suí, mò yú guǎng xī róng mù. shí yǐ shòu yú zǐ xù tián xiāng gǔ, chuán zhì xiāng gǔ zhī sūn, hū shī suǒ zài. hòu yǒu qīn chuàn gē shì, yú shì shàng dé zhī, yǐ hái tián shì. zuó suì yù zhì wèi jìng píng, jì jīng shī qǐ yú kǎo dìng. yú fù wēng jiǎn tǎo shù péi, tuī xún míng wén, zhī wèi táng wù, yú wèi juān qí shì wén yú píng fū, ér tí sān shī yú píng bèi yuē: céng zhú zhān chē chū yù mén , zhōng táng míng zì bàn yóu cún, jǐ huí fǎn fù fēn míng kàn, kǒng yǒu chóng huī jiù shǒu hén. huáng hú wú yóu fǎn gù xiāng, kōng liú luán jìng méi shā chǎng, shuí zhī tǔ shí qiān nián hòu, yòu zhào jiāng jūn bìn shàng shuāng. zàn bié réng guī jiù zhǔ rén, jū rán bǎo jiàn huì yán jīn, hé rú kāi jǐn zhēn zhū fěn, mǎn xiá lóng yín sòng zǐ zhēn. xiāng gǔ sūn zì yǒu tí shí, yì juān píng bèi, xù qí shǐ mò shén xiáng. yè dēng suí lù zài, wēi xìn gōng yuè gōng zhōng qí xī zhēng shí, yǒu bì jiāng dé gǔ jìng, yuè gōng qiú zhī bù dé, qí rén suì gòu huò. zhèng yǔ tián zhàng tóng shí tóng dì, yí jí cǐ jìng chuán é yě.
田丈耕野，統兵駐巴爾庫爾時--即巴里坤，坤字以吹唇聲讀之，即庫爾之合聲。軍士鑿井得一鏡，製作精妙，銘字非隸非八分--隸即今之楷書，八分即今之隸書，似景龍鍾銘，惟土蝕多剝損，田丈甚寶惜之，常以自隨，歿於廣西戎幕。時以授余姊婿田香谷，傳至香谷之孫，忽失所在。後有親串戈氏，於市上得之，以還田氏。昨歲欲制為鏡屏，寄京師乞余考定。余付翁檢討樹培，推尋銘文，知為唐物，余為鐫其釋文於屏趺，而題三詩於屏背曰：曾逐氈車出玉門 ，中唐銘字半猶存，幾回反覆分明看，恐有崇徽舊手痕。黃鵠無由返故鄉，空留鸞鏡沒沙場，誰知土蝕千年後，又照將軍鬢上霜。暫別仍歸舊主人，居然寶劍會延津，何如揩盡珍珠粉， 滿匣龍吟送紫珍。香谷孫自有題識，亦鐫屏背，敘其始末甚詳。夜燈隨錄載，威信公岳公鍾琪西征時，有裨將得古鏡，岳公求之不得，其人遂遘禍。正與田丈同時同地，疑即此鏡傳訛也。

mén rén qiū rén lóng yán, yǒu fù rèn guān, zhōu pō tān hé, yè bàn yǒu shù dào zhí jù lù rèn rù, zhòng jiē shè fú. yī dào zhuāi qí qī qǐ, bàn guì yuē: yuàn qǐ fū rén yī wù, fū rén wù jīng. jí gē yī zuǒ ěr, fū yǐ yào mò, yuē: shù rì wù xǐ, zì jié jiā yù yě. suì xiāng shuài hū xiào qù. bù jǐ shī hún, qí chuàng guǒ bù chū xuè, yì bù shèn tòng, xuán jí píng fù. yǐ wèi chóu yé? bù shā bù yín. yǐ wèi dào yé? wèi jié yī wù. jì bù jié bù shā bù yín yǐ, ér yòu qiāng qí ěr. jì qiāng qí ěr yǐ, ér yòu zèng yǐ liáng yào, shì zhuān wèi qǔ ěr lái yě? qǔ cǐ ěr yòu hé yì yé? qiān sī wàn suǒ, zhōng bù dé qí suǒ yǐ rán. tiān xià zhēn yǒu lǐ wài shì yě. qiū shēng yuē: gǒu dé cǐ dào, zì bì yǒu qí suǒ yǐ rán, qí suǒ yǐ rán yì bì zài lǐ zhōng, dàn dìng fēi wǒ suǒ jiàn zhī lǐ ěr. rán zé lùn tiān xià shì, kě jù lǐ yǐ duàn yǒu wú zāi! héng lán tái yuē: cǐ huò cǎi shēng zhé gē zhī dǎng , qǔ yǐ liàn yào, shì nǎi jìn zhī.
門人邱人龍言，有赴任官，舟泊灘河，夜半有數盜執炬露刃入，眾皆懾伏。一盜拽其妻起，半跪曰：願乞夫人一物，夫人勿驚。即割一左耳，敷以藥末，曰：數日勿洗，自結痂愈也。遂相率呼嘯去。怖幾失魂，其創果不出血，亦不甚痛，旋即平復。以為仇耶？不殺不婬。以為盜耶？未劫一物。既不劫不殺不婬矣，而又戕其耳。既戕其耳矣，而又贈以良藥，是專為取耳來也？取此耳又何意耶？千思萬索，終不得其所以然。天下真有理外事也。邱生曰：苟得此盜，自必有其所以然，其所以然亦必在理中，但定非我所見之理耳。然則論天下事，可據理以斷有無哉！恆蘭台曰：此或採生折割之黨 ，取以煉藥，似乃近之。

dǒng tiān shì xiān shēng, qián míng gāo shì, yǐ huà zì gěi, yī jiè bù wàng qǔ, xiān gāo zǔ hòu zhāi gōng lǎo yǒu yě, hòu zhāi gōng duō yǔ chàng hè, jīn zài yú huā wáng gé shèng gǎo zhě, shàng kě xiǎng jiàn qí wèi rén. gù lǎo huò yán qí yǒu hú qiè, huò yuē tiān shì gū pì, bì wú zhī. bó zǔ zhàn yuán gōng yuē: shì yǒu zhī, ér bié yǒu shuō yě. wú wén zhū dǒng kōng rú yuē: tiān shì jū lǎo wū liǎng yíng, zhōng shēn bù qǔ, yì wú pú bì, jǐng jiù jiē zì cāo. yī rì chén xìng, jiàn yī lǚ zhī dāng zhù zhě, jiē zhěng dùn zhì shǒu xià, zài shì zé guàn shù jù yǐ chén. tiān shì yuē: shì bì yǒu yì, qí yāo jiāng mèi wǒ hū? chuāng wài xiǎo yǔ yīng yuē: fēi gǎn mèi gōng, yù yǒu qiú yú gōng, nán yú zì xiàn, gù zuò shì yǐ dài gōng wèn yě. tiān shì sù yǒu dǎn, mìng zhī rù, rù zhé guì bài, zé juān jìng hǎo nǚ yě. wèn qí míng, yuē wēn yù. wèn hé qiú, yuē: hú suǒ wèi zhě wǔ, yuē xiōng bào, bì qí shèng qì yě yuē shù shì, bì qí hé zhì yě yuē shén líng, bì qí jī chá yě yuē yǒu fú, bì qí wàng yùn yě yuē yǒu dé, bì qí zhèng qì yě. rán xiōng bào bù héng yǒu, yì jiū zì bài, shù shì yǔ shén líng, wú bù wèi fēi, jiē wú rú wǒ hé. yǒu fú zhě yùn shuāi, yì fù wán zhī. wéi yǒu dé zhě zé wèi ér qiě jìng, dé zì fù yú yǒu dé zhě, zé zú dǎng yǐ wèi róng. qí pǐn gé jí gāo chū chái lèi shàng, gōng suī pín jiàn, ér fēi yì fú qǔ, fēi lǐ fú wèi, tǎng zhǔn bēn zé wèi qiè zhī lǐ, xǔ shì jīn zhì, sān shēng zhī xìng yě. rú bù jiàn nà, zé qǐ jiǎ yǐ xū míng, wèi huà yī shàn tí yuē: mǒu nián yuè rì, wèi jī rén wēn yù zuò. yì dāo gōng zhī mò guāng yǐ. jí chū jīng shàn zhì jǐ shàng, rú mò diào sè, gǒng lì yǐ qí. tiān shì xiào cóng zhī. nǚ zì qǔ tiān shì xiǎo yìn yìn shàn shàng yuē: cǐ jī rén shì, bù gǎn láo gōng yě. zài bài ér qù. cì rì chén xìng, jué zú xià yǒu wù, shì zhī zé wēn yù. xiào ér qǐ yuē: chéng bù gǎn yǐ jiàn tǐ diàn gōng, rán fēi gòng tà yī xiāo, fēi qīn zhí yìng yù zhī yì, zé jī rén zì zhōng wèi jiǎ tuō. suì pěng yī lǚ, shì xǐ shù qì, zài bài yuē: qiè cóng cǐ shì yǐ. piē rán bù jiàn, suì bù zài lái. qǐ míng jì shān rén, shēng jià zuì zhòng, cǐ hú nǚ yì yí yú fēng qì hū? rán jīn huái sàn lǎng, yǒu wáng fū rén lín xià fēng, yí tiān shì zhī bù jù yě.
董天士先生，前明高士，以畫自給，一介不妄取，先高祖厚齋公老友也，厚齋公多與唱和，今載於花王閣剩稿者，尚可想見其為人。故老或言其有狐妾，或曰天士孤僻，必無之。伯祖湛元公曰：是有之，而別有說也。吾聞諸董空如曰：天士居老屋兩楹，終身不娶，亦無僕婢，井臼皆自操。一日晨興，見衣履之當著者，皆整頓 置手下，再視則盥漱俱已陳。天士曰：是必有異，其妖將媚我乎？窗外小語應曰：非敢媚公，欲有求於公，難於自獻，故作是以待公問也。天士素有膽，命之入，入輒跪拜，則娟靜好女也。問其名，曰溫 玉。問何求，曰：狐所畏者五，曰凶暴，避其盛氣也；曰術士，避其劾治也；曰神靈，避其稽察也；曰有福，避其旺運也；曰有德，避其正氣也。然凶暴不恆有，亦究自敗，術士與神靈，吾不為非，皆無如我何。有福者運衰，亦復玩之。惟有德者則畏而且敬，得自附於有德者，則族黨 以為榮。其品格即高出儕類上，公雖貧賤，而非義弗取，非禮弗為，倘准奔則為妾之禮，許侍巾櫛，三生之幸也。如不見納，則乞假以虛名，為畫一扇題曰：某年月日，為姬人溫 玉作。亦叨公之末光矣。即出精扇置几上，濡墨調色，拱立以俟。天士笑從之。女自取天士小印印扇上曰：此姬人事，不敢勞公也。再拜而去。次日晨興，覺足下有物，視之則溫 玉。笑而起曰：誠不敢以賤體玷公，然非共榻一宵，非親執媵御之役，則姬人字終為假託。遂捧衣履，侍洗漱訖，再拜曰：妾從此逝矣。瞥然不見，遂不再來。豈明季山人，聲價最重，此狐女亦移於風氣乎？然襟懷散朗，有王夫人林下風，宜天士之不拒也。

xiān yáo ān gōng yuē: zǐ dì dú shū zhī yú, yì dāng shǐ lüè zhī jiā shì, lüè zhī shì shì, ér hòu kě yǐ zhì jiā, kě yǐ shè shì. míng zhī jì nián, dào xué mí zūn, kē jiǎ mí zhòng, yú shì xiá zhě zuò jiǎng xīn xué, yǐ pān yuán shēng qì, pǔ zhě zhū shǒu kè cè, yǐ qiú qǔ gōng míng. zhì dú shū zhī rén, shí wú èr sān néng jiě shì. chóng zhēn rén wǔ, hòu zhāi gōng xié jiā jū hé jiān, bì mèng cūn tǔ kòu. hòu zhāi gōng zú hòu, wén dà bīng jiāng zhì hé jiān, yòu nǐ xiāng jū, bīn xíng shí, bǐ lín yī sǒu gù mén shén tàn yuē: shǐ jīn rì yǒu yī rén rú wèi chí jìng dé qín qióng, dāng bù zhì cǐ. rǔ liǎng céng bó zǔ, yī huì jǐng xīng, yī huì jǐng chén, jiē míng zhū shēng yě, fāng zài mén wài shù fú bèi, wén zhī yǔ biàn yuē: cǐ shén tú yù lěi xiàng, fēi wèi chí jìng dé qín qióng yě. sǒu bù fú, jiǎn qiū chù jī xī yóu jì wèi zhèng, èr gōng wèi wěi xiàng xiǎo shuō bù zú jù, yòu rù shì qǔ dōng fāng shuò shén yì jīng yǔ zhēng. shí yǐ bó mù, jiǎn xún jì yí shí, fǎn fù jiǎng lùn yòu yí shí, chéng mén yǐ hé, suì bù néng chū. cì rì jiāng xíng, ér dà bīng yǐ hé wéi yǐ. chéng pò, suì quán jiā yù nán. wéi rǔ zēng zǔ guāng lù gōng, céng bó zǔ zhèn fān gōng, jí shū zǔ yún tái gōng cún ěr. sǐ shēng hū xī, jiān bù róng fà zhī shí, shàng kǎo zhèng gǔ shū zhī zhēn wěi, qǐ fēi wéi zhī dú shū, bù yù wài shì zhī gù zāi! yáo ān gōng cǐ lùn, yú chū zuò gè zhǒng bǐ jì, jiē wèi gǎn zài, wèi shè jí liǎng céng bó zǔ yě. jīn zài sī zhī, shū chī shàng fēi bù jiā shì, gǔ lái dà rú shì cǐ zhě bù yī, yīn bǔ shū yú cǐ.
先姚安公曰：子弟讀書之餘，亦當使略知家事，略知世事，而後可以治家，可以涉世。明之季年，道學彌尊，科甲彌重，於是黠者坐講心學，以攀援聲氣，朴者株守課冊，以求取功名。致讀書之人，十無二三能解事。崇禎壬午，厚齋公攜家居河間，避孟村土寇。厚齋公卒後，聞大兵將至河間，又擬鄉居，瀕行時，比鄰一叟顧門神嘆曰：使今日有一人如尉遲敬德、秦瓊，當不至此。汝兩曾伯祖，一諱景星， 一諱景辰，皆名諸生也，方在門外束幞被，聞之與辯曰：此神荼鬱壘象，非尉遲敬德秦瓊也。叟不服，檢丘處機西遊記為證，二公謂委巷小說不足據，又入室取東方朔神異經與爭。時已薄暮，檢尋既移時，反覆講論又移時，城門已闔，遂不能出。次日將行，而大兵已合圍矣。城破，遂全家遇難。惟汝曾祖光祿公，曾伯祖鎮番公，及叔祖雲台公存耳。死生呼吸，間不容髮之時，尚考證古書之真偽，豈非惟知讀書，不預外事之故哉！姚安公此論，余初作各種筆記，皆未敢載，為涉及兩曾伯祖也。今再思之，書痴尚非不佳事，古來大儒似此者不一，因補書於此。

nú zi liú fú róng, shàn zhì wǎng gǔ gōng nǔ, fán yì qín liè shòu zhī shì, wú bù néng yě. xī cuàn shí fēn shǔ yú yú, wú suǒ yòng qí jì, pō yù yù bù zì dé, nián bā shí yú shàng jiàn fàn, wéi shí yī xié niǎo chòng, sàn bù yě wài ér yǐ. qí chòng fā wú bù zhōng, yī rì jiàn liǎng hú wò lǒng shàng, zài jī zhī bù zhōng, hú yì bù jīng, xīn zhī wèi líng wù, tì rán ér fǎn, hòu yì wú tā. wài zǔ zhāng gōng shuǐ míng lóu yǒu zhí gèng zhě fàn yù yè, měi wén wǎ shàng yǒu shēng, yí wèi dào, qǐ shì zé wú yǒu, qián zōng zhēn zhī, jiàn yī hēi yǐng cóng wū shàng guò, nǎi shè jī wǎ gōu, yǎng wò yǐ tīng. bàn yè wén jī fā, yǒu nǚ zǐ hū tòng shēng, dēng wū xún shì, yī hēi hú zhé gǔ sǐ yǐ. shì xī wén wū shàng lì yuē: fàn yù hé gù shā wǒ qiè. shí lín yǒu liú shì zi wèi yāo suǒ mèi, yù sī dù bì shì hú, yì hái lì yuē: rǔ zòng qiè sī bēn, bù zhī zì kuì, fǎn lì wú, wú wèi liú shì zi chú huàn yě. suì jì wú yǔ. rán zì shì jué yè yè yǒu rén yǐ shí huī shèn qí mù, jiāo jié jí lái, xuán xǐ shì xuán yòu rú shì, jiàn zhǒng tòng kuì liè, jìng zhì shuāng gǔ, gài hú zhī bào yě. qí suǒ jiàn xùn liú fú róng yuǎn yǐ. yī lǎo chéng jīng shì, yī shào nián xǐ shì gù yě.
奴子劉福榮，善制網罟弓弩，凡弋禽獵獸之事，無不能也。析爨時分屬於余，無所用其技，頗鬱郁不自得，年八十餘尚健飯，惟時一攜鳥銃，散步野外而已。其銃發無不中，一日見兩狐臥隴上，再擊之不中，狐亦不驚，心知為靈物，惕然而返，後亦無他。外祖張公水明樓有值更者范玉夜，每聞瓦上有聲，疑為盜，起視則無有，潛蹤偵之，見一黑影從屋上過，乃設機瓦溝，仰臥以聽。半夜聞機發，有女子呼痛聲，登屋尋視，一黑狐折股死矣。是夕聞屋上詈曰：范玉何故殺我妾。時鄰有劉氏子為妖所媚，玉私度必是狐，亦還詈曰：汝縱妾私奔，不知自愧，反詈吾，吾為劉氏子除患也。遂寂無語。然自是覺夜夜有人以石灰滲其目，交 睫即來，旋洗拭旋又如是，漸腫痛潰裂，竟至雙瞽，蓋狐之報也。其所見遜劉福榮遠矣。一老成經事，一少年喜事故也。

mén rén yǒu zuò lìng yún nán zhě, jiā běn kǔ hán, jǐn xié yī zi yī tóng, jié jū wǎng, xū cì huì chéng, jiǔ zhī dé bǔ yī xiàn, zài diān zhōng shàng wèi gāo yú dì, rán jù shěng chéng yuǎn, qí jiā yòu zài huāng cūn, shū bù yì jì, ǒu dé yú yàn yì bù miǎn fú shěn, gù yǔ qī zǐ jǐ duàn yīn wèn, wéi yú fāng běn jìn shēn zhōng jiǎn dé guān mǒu xiàn ér yǐ. ǒu yī jiǎo pū wǔ bì, zhàng ér qiǎn zhī, cǐ pū xián cì gǔ, qí jiā shì gù suǒ bèi zhī, yīn wěi zào qí tóng shū yún, zhǔ rén fù zǐ xiān hòu zú, èr guān jīn fú cuò fó sì, dāng jí zī lái yíng, bìng shù yí mìng, chù fēn jiā shì shén xī. chū lìng fù diān shí, qīn yǒu yǐ qí pǔ nè, yì wèi bì děi quē, jí dé quē yì bì è, hòu wén guān shì xiàn, shǐ shāo shāo qīn jìn, bìng yǒu zhōu xù qí jiā zhě, yǒu shí xiāng kuì wèn zhě, qí zi huò yǒu suǒ chēng dài, rén yì zhé yīng, qiě yǒu yǐ zǐ nǚ jié hūn zhě, xiāng rén yǒu yàn huì, qí zi wú bù yǔ yě. jí dé shì shū, jiē dà jǔ, yǒu lái yàn zhě, yǒu bù lái yàn zhě, jiàn yǒu suǒ bū zhě, jiàn yǒu dào tú xiāng yù shì bù xiāng shí zhě, tóng nú bì ǎo jiē sàn, bù bàn zài mén kě luó què yǐ. jì ér lìng tuō rù jìn guān jì qiān èr bǎi jīn, zhì jiā yíng qī zǐ, shǐ zhī qián shū zhī wěi, jǔ jiā pò tì wèi xiào, rú zài mèng zhōng. qīn yǒu shāo shāo fù jí, bì bù gǎn jiàn zhě, pō yì yǒu yān. hòu lìng yǔ suǒ qīn shū yuē: yī guì yī jiàn zhī tài, shēn lì zhě duō yǐ, yī pín yī fù zhī tài, shēn lì zhě yì duō yǐ. ruò fú shēng ér hū sǐ, sǐ yú bàn zài ér fù shēng, zhōng jiān qíng shì, néng yǐ yī shēn qīn lì zhě, pū dài dì yī rén yǐ.
門人有作令雲南者，家本苦寒，僅攜一子一僮，拮据往，需次會城，久之得補一縣，在滇中尚為膏腴地，然距省城遠，其家又在荒村，書不易寄，偶得魚雁亦不免浮沈，故與妻子幾斷音問，惟於坊本縉紳中檢得官某縣而已。偶一狡仆舞弊，杖而遣之，此仆銜次骨，其家事故所備知，因偽造其僮書雲，主人父子先後卒，二棺今浮厝佛寺，當藉資來迎，並述遺命，處分家事甚悉。初令赴滇時，親友以其樸訥，意未必得缺，即得缺亦必惡，後聞官是縣，始稍稍親近，並有周恤其家者，有時相饋問者，其子或有所稱貸，人亦輒應，且有以子女結婚者，鄉人有宴會，其子無不與也。及得是書，皆大沮，有來唁者，有不來唁者，漸有索逋者，漸有道途相遇似不相識者，僮奴婢媼皆散，不半載門可羅雀矣。既而令托入覲官寄千二百金，至家迎妻子，始知前書之偽，舉家破涕為笑，如在夢中。親友稍稍復集，避不敢見者，頗亦有焉。後令與所親書曰：一貴一賤之態，身歷者多矣，一貧一富之態，身歷者亦多矣。若夫生而忽死，死逾半載而復生，中間情事，能以一身親歷者，仆殆第一人矣。