wú xīng gōng zǐ èr bǎi zài, chǐ sù wǎng wǎng liú yún xiá. zhòng wēn jí jiù sàn lì sè, gǔ gé suī ěr fēng shén shē.
吴兴公子二百载，尺素往往流云霞。仲温急就散隶色，骨格虽尔风神赊。

kuáng guǐ chī zhāng xué shì wàn, dōng hǎi xiǎo ér jìng tú yā. fèng chí cǎi bǐ nán zài wèn, jī lín gāo jià tú xiāng kuā.
狂鬼鸱张学士腕，东海小儿竟涂鸦。凤池綵笔难再问，鸡林高价徒相誇。

rén jiān bù shí zhù jīng zhào, hé chǔ hái féng shū dà jiā. cǐ jūn zì chēng zhī zhǐ wēng, zhǐ jiān rú rú chū tiān gōng.
人间不识祝京兆，何处还逢书大家。此君自称枝指翁，指间蠕蠕出天工。

hán huā yè fā bái tù fēng, shuí qí zèng zhě suǒ yǔ zhōng. shào nián lín chí yì yǐ jīng, wǎn jié zì xǐ yù zòng héng.
寒花夜发白兔锋，谁其赠者索与钟。少年临池亦已精，晚节自喜愈纵横。

dāng qí dé yì jiān sù biǎo, yī sǎo wàn gǔ kāi jīng líng. rén yún diān xù yì ěr ěr, wú nǎi dà lìng gèng qí míng.
当其得意缣素表，一扫万古开精灵。人云颠旭亦尔尔，毋乃大令更其名。

huǎng rú qīng tiān áo fēi pù, yá fān shí zǒu fēng léi jīng. zào diāo qiū huí jī yǔ zhuì, lǜ ěr diàn shè pái kōng xíng.
恍如青天嗷飞瀑，崖翻石走风雷惊。皂雕秋回击羽坠，绿耳电摄排空行。

lán jīn jiàn jù shí héng chū, yì tài xióng zī suí shǒu shēng. ěr lái jiā jī qīng yě wù, què xiàng zhēn shū dà jīn shù.
兰筋剑距时横出，逸态雄姿随手生。迩来家鸡轻野鹜，却向真书大矜束。

jí kàn jīng zhào gèng qiú jué, xiǎo jiǎn yóu sī rǎn míng yù. lí lí luò rì shī huāng cǎo, dàn dàn shū yān guà hán zhú.
即看京兆更遒绝，小茧游丝染明玉。离离落日施荒草，淡淡疏烟挂寒竹。

lín nǚ pěng xīn dàn yì chǒu, shì rén guì ěr fān jiàn rǔ. yù shù zhǎng mái hū bù qǐ, chái bèi shēng míng yǎn qián sǐ.
邻女捧心但益丑，世人贵耳翻见辱。玉树长埋呼不起，侪辈声名眼前死。

chǔ chù huáng jīn gòu yí jī, dōng jiā fù bù sān chǐ zhǐ, zì gǔ wén zhāng yì rú cǐ.
处处黄金购遗迹，东家覆瓿三尺纸，自古文章亦如此。