zhōng láng lǐ qìng yuǎn, jiǎo zhà qīng xiǎn, chū shì huáng tài zǐ, pō dé chū rù. zàn shí chū wài, jí shì wēi quán. zǎi xiàng zhī xià, xián wèi zhī yào rén. zǎi zhí fāng shí jí lái, zhū rén mìng zuò, jí qiǎn yī rén mén wài jí huàn yún:" diàn xià jiàn zhào!"
中郎李庆远，狡诈轻险，初事皇太子，颇得出入。暂时出外，即恃威权。宰相之下，咸谓之要人。宰执方食即来，诸人命坐，即遣一人门外急唤云：“殿下见召！”

cōng máng tǔ fàn ér qù. zhū sī jiē rú cǐ jì. qǐng yè zhǔ shì, mài guān yù yù, suǒ qiú bì suì yān. dōng gōng hòu shāo shāo shū zhī, réng qián rù zhàng nèi, shí shì guān zhī fàn. wǎn chū wài, fù tòng dà zuò, yóu zhà yún:" tài zǐ cì guā, dàn zhī tài duō, yǐ zhì sī jí."
匆忙吐饭而去。诸司皆如此计。请谒嘱事，卖官鬻狱，所求必遂焉。东宫后稍稍疏之，仍潜入仗内，食侍官之饭。晚出外，腹痛大作，犹诈云：“太子赐瓜，啖之太多，以致斯疾。”

xū yú huò luàn, tǔ chū wèi shì suǒ shí cū mǐ fàn, jí huáng chòu jiǔ jī láng jí. fán shì xiǎo rén dé chǒng, duō wèi cǐ zhuàng yě.
须臾霍乱，吐出卫士所食粗米饭，及黄臭韭齑狼藉。凡是小人得宠，多为此状也。