shèng shén fǎ wǔ lóng, shèng shén zhōng yǒu wǔ qì, shén wèi zhī zhǎng, xīn wèi zhī shě, dé wèi zhī dà yǎng shén zhī suǒ, guī zhū dào. dào zhě, tiān dì zhī shǐ, yī qí jì yě, wù zhī suǒ zào, tiān zhī suǒ shēng, bāo róng wú xíng huà qì, xiān tiān dì ér chéng, mò jiàn qí xíng, mò zhī qí míng, wèi zhī shén líng. gù dào zhě, shén míng zhī yuán, yī qí huà duān. shì yǐ dé yǎng wǔ qì, xīn néng dé yī, nǎi yǒu qí shù. shù zhě, xīn qì zhī dào suǒ yóu shě zhě, shén nǎi wèi zhī shǐ. jiǔ qiào shí èr shè zhě, qì zhī mén hù, xīn zhī zǒng shè yě.
盛神法五龙，盛神中有五气，神为之长，心为之舍，德为之大；养神之所，归诸道。道者，天地之始，一其纪也，物之所造，天之所生，包容无形化气，先天地而成，莫见其形，莫知其名，谓之神灵。故道者，神明之源，一其化端。是以德养五气，心能得一，乃有其术。术者，心气之道所由舍者，神乃为之使。九窍十二舍者，气之门户，心之总摄也。

shēng shòu zhī tiān, wèi zhī zhēn rén zhēn rén zhě, yǔ tiān wèi yī. nèi xiū liàn ér zhī zhī, wèi zhī shèng rén shèng rén zhě, yǐ lèi zhī zhī. gù rén yǔ shēng yī, chū yú wù huà. zhī lèi zài qiào, yǒu suǒ yí huò, tōng yú xīn shù, xīn wú qí shù, bì yǒu bù tōng. qí tōng yě, wǔ qì dé yǎng, wù zài shě shén, cǐ zhī wèi huà. huà yǒu wǔ qì zhě, zhì yě sī yě shén yě xīn yě dé yě shén qí yī cháng yě. jìng hé zhě yǎng qì, yǎng qì dé qí hé. sì zhě bù shuāi, sì biān wēi shì wú bù wéi, cún ér shě zhī, shì wèi shén huà guī yú shēn, wèi zhī zhēn rén. zhēn rén zhě, tóng tiān ér hé dào, zhí yī ér yǎng chǎn wàn lèi, huái tiān xīn, shī dé yǎng, wú wéi yǐ bāo zhì lǜ sī yì, ér xíng wēi shì zhě yě. shì zhě tōng dá zhī, shén shèng nǎi néng yǎng zhì.
生受之天，谓之真人；真人者，与天为一。内修练而知之，谓之圣人；圣人者，以类知之。故人与生一，出于物化。知类在窍，有所疑惑，通于心术，心无其术，必有不通。其通也，五气得养，务在舍神，此之谓化。化有五气者，志也、思也、神也、心也、德也；神其一长也。静和者养气，养气得其和。四者不衰，四边威势无不为，存而舍之，是谓神化归于身，谓之真人。真人者，同天而合道，执一而养产万类，怀天心，施德养，无为以包志虑、思意，而行威势者也。士者通达之，神盛乃能养志。