jūn zǐ kě yǐ yù yì yú wù, ér bù kě yǐ liú yì yú wù
君子可以寓意于物，而不可以留意于物。
yù yì yú wù, suī wēi wù zú yǐ wéi lè, suī yóu wù bù zú yǐ wéi bìng
寓意于物，虽微物足以为乐，虽尤物不足以为病。
liú yì yú wù, suī wēi wù zú yǐ wéi bìng, suī yóu wù bù zú yǐ wéi lè
留意于物，虽微物足以为病，虽尤物不足以为乐。
lǎo zǐ yuē:" wǔ sè lìng rén mù máng, wǔ yīn lìng rén ěr lóng, wǔ wèi lìng rén kǒu shuǎng, chí chěng tián liè lìng rén xīn fā kuáng
老子曰：“五色令人目盲，五音令人耳聋，五味令人口爽，驰骋田猎令人心发狂。
" rán shèng rén wèi cháng fèi cǐ sì zhě, yì liáo yǐ yù yì yān ěr
”然圣人未尝废此四者，亦聊以寓意焉耳。
liú bèi zhī xióng cái yě, ér hǎo jié máo
刘备之雄才也，而好结髦。
jī kāng zhī dá yě, ér hǎo duàn liàn
嵇康之达也，而好锻炼。
ruǎn fú zhī fàng yě, ér hǎo là jī
阮孚之放也，而好蜡屐。
cǐ qǐ yǒu shēng sè chòu wèi yě zāi, ér lè zhī zhōng shēn bù yàn
此岂有声色臭味也哉，而乐之终身不厌。
fán wù zhī kě xǐ, zú yǐ yuè rén ér bù zú yǐ yí rén zhě, mò ruò shū yǔ huà
凡物之可喜，足以悦人而不足以移人者，莫若书与画。
rán zhì qí liú yì ér bù shì, zé qí huò yǒu bù kě shèng yán zhě
然至其留意而不释，则其祸有不可胜言者。
zhōng yáo zhì yǐ cǐ ǒu xuè fā zhǒng, sòng xiào wǔ wáng sēng qián zhì yǐ cǐ xiāng jì, huán xuán zhī zǒu gě, wáng yá zhī fù bì, jiē yǐ ér xì hài qí guó xiōng cǐ shēn
钟繇至以此呕血发冢，宋孝武、王僧虔至以此相忌，桓玄之走舸，王涯之复壁，皆以儿戏害其国凶此身。
cǐ liú yì zhī huò yě
此留意之祸也。
shǐ wú shǎo shí, cháng hǎo cǐ èr zhě, jiā zhī suǒ yǒu, wéi kǒng qí shī zhī, rén zhī suǒ yǒu, wéi kǒng qí bù wú yǔ yě
始吾少时，尝好此二者，家之所有，惟恐其失之，人之所有，惟恐其不吾予也。
jì ér zì xiào yuē: wú báo fù guì ér hòu yú shū, qīng sǐ shēng ér zhòng yú huà, qǐ bù diān dǎo cuò móu shī qí běn xīn yě zāi? zì shì bù fù hǎo
既而自笑曰：吾薄富贵而厚于书，轻死生而重于画，岂不颠倒错缪失其本心也哉？自是不复好。
jiàn kě xǐ zhě suī shí fù xù zhī, rán wéi rén qǔ qù, yì bù fù xī yě
见可喜者虽时复蓄之，然为人取去，亦不复惜也。
pì zhī yān yún zhī guò yǎn, bǎi niǎo zhī gǎn ěr, qǐ bù xīn rán jiē zhī, rán qù ér bù fù niàn yě
譬之烟云之过眼，百鸟之感耳，岂不欣然接之，然去而不复念也。
yú shì hū èr wù zhě cháng wèi wú lè ér bù néng wéi wú bìng
于是乎二物者常为吾乐而不能为吾病。
fù mǎ dū wèi wáng jūn jìn qīng suī zài qī lǐ, ér qí bèi fú lǐ yì, xué wèn shī shū, cháng yǔ hán shì jiǎo
驸马都尉王君晋卿虽在戚里，而其被服礼义，学问诗书，常与寒士角。
píng jū rǎng qù gāo liáng, píng yuǎn shēng sè, ér cóng shì yú shū huà, zuò bǎo huì táng yú sī dì zhī dōng, yǐ xù qí suǒ yǒu, ér qiú wén yǐ wéi jì
平居攘去膏粱，屏远声色，而从事于书画，作宝绘堂于私第之东，以蓄其所有，而求文以为记。
kǒng qí bù xìng ér lèi wú shǎo shí zhī suǒ hǎo, gù yǐ shì gào zhī, shù jī quán qí lè ér yuǎn qí bìng yě
恐其不幸而类吾少时之所好，故以是告之，庶几全其乐而远其病也。
xī níng shí nián qī yuè èr shí rì jì
熙宁十年七月二十日记。
